Xeriscaping شکلی از باغبانی است که بر روی گیاهان و شیوه های باغبانی تمرکز دارد که می تواند با سطوح پایین آب حفظ شود. این اصطلاح توسط اداره آب دنور در سال 1978 از کلمه یونانی "خشک" ابداع شد و از آن زمان تا کنون هرجا که آب محدود باشد ، xeriscaping به طور فزاینده ای تبلیغ می شود. در حالی که شهرت آن به دلیل "کاکتوس ها و سنگ ها" در بین باغبانانی که آن را امتحان نکرده اند ، خشك كردن می تواند محیط های متنوع و زیبایی ایجاد كند.
مراحل
قسمت 1 از 3: برنامه ریزی پروژه Xeriscape شما
مرحله 1. حیاط خود را ترسیم کنید
نقشه ای از حیاط خود بکشید و فاصله بین ساختمانها ، حصارها ، درختان بزرگ و دیگر بناهای دائمی را اندازه گیری و برچسب گذاری کنید. ممکن است برخی از مناطق آزمایشی را به عنوان مناطق فضای باز ، تخت گل یا سایر نامگذاری ها برچسب گذاری کنید ، اما پس از جمع آوری برخی داده ها ، می توانید این را بهتر برنامه ریزی کنید.
ایده خوبی است که حیاط خود را بکشید. برای بهترین نتایج و چیدمان دقیق از مقداری کاغذ گرافیکی استفاده کنید
مرحله 2. یک نمودار خورشیدی تهیه کنید
Xeriscaping همه چیز در مورد مطابقت گیاهان با محیط موجود است و بخشی از آن این است که بدانید مناطق مختلف باغ شما چقدر نور خورشید دریافت می کنند. هر چند ساعت یکبار ، محل تابش خورشید را در نقشه خود ثبت کنید. به خاطر داشته باشید که قرار گرفتن در معرض نور خورشید در سایت در زمان های مختلف سال نیز متفاوت خواهد بود. یک گیاه چند ساله که برای مناطق استوایی استوایی استفاده می شود ، برای مناطق دارای زمستان های سرد و تاریک انتخاب مناسبی نیست.
- یکی از راههای علامت گذاری روی نقشه این است که خطوط نقطه چین را در اطراف ناحیه دریافت کننده نور خورشید بکشید و بر حسب ساعت روز قسمت داخل آنها را برچسب گذاری کنید. در پایان روز ، بر اساس خطوط نقطه چین ، تقریباً چند ساعت نور خورشید در هر منطقه بنویسید.
- به مناطق سایه دار که ممکن است در حین حرکت خورشید در طول روز رخ دهد ، مانند مناطق زیر و اطراف درختان ، سایبان ها ، ساختمانها و غیره توجه کنید.
مرحله 3. خاک خود را تجزیه و تحلیل کرده و تنظیم کنید
اگر نمونه را ارسال کنید ، اداره دولتی کشاورزی محلی شما یا شرکت تعاونی محلی شما در ایالات متحده می تواند خاک شما را برای شما تجزیه و تحلیل کند. این به شما اطلاعات زیادی می دهد که می توانید هنگام انتخاب گیاهان یا افزودن خاک به باغ خود از آنها استفاده کنید. هر گیاه دارای محدوده ترجیحی از سطوح pH ، انواع خاک و سطوح مواد مغذی است که ممکن است در برچسب درج شده یا از طریق جستجوی آنلاین در دسترس باشد.
- اگر می خواهید مواد مغذی یا احتباس آب در خاک خود را افزایش دهید ، 1 تا 2 اینچ کمپوست یا سایر مواد آلی پوسیده را به عمق 6 اینچ مخلوط کنید.
- اگر تجزیه خاک امکان پذیر نیست ، از گیاهانی استفاده کنید که فقط در منطقه شما زندگی می کنند ، که اغلب نیازی به تنظیم خاک ندارند.
مرحله 4. آب و هوا خود را بشناسید
با جستجوی منطقه خود ، یا با مراجعه به نمودار تعیین کننده مناطق با حداقل دمای سالانه ، منطقه سختی منطقه خود را در وب سایت USDA جستجو کنید. بارش سالانه منطقه خود را نیز به صورت آنلاین جستجو کنید. تمرکز خود را روی گیاهان با درجه مقاومت و میزان بارندگی مطلوب مناسب منطقه خود بگذارید ، بنابراین باغ شما بدون صرف هزینه و منابع اضافی رونق می یابد.
اگر بارندگی سالانه در یک دوره کوتاه "بارندگی موسمی" متمرکز شود ، ممکن است به گیاهانی نیاز داشته باشید که بتوانند طیف وسیعی از سطوح آب را تحمل کنند ، یا گیاهانی یکساله بکارید که هم در فصل بارندگی موسمی و هم در فصل خشک رشد می کنند
مرحله 5. "لایه" گیاهان را با مقاومت در برابر خشکسالی انتخاب کنید
با استفاده از دستورالعمل های USDA ، کتاب باغبانی منطقه ای یا بخش مثال زیر ، لیستی از گیاهان مناسب منطقه خود تهیه کنید. در صورت امکان بر گیاهان بومی تمرکز کنید و الزامات آنها را با شرایط باغ خود مطابقت دهید. همانطور که در زیر با جزئیات بیشتری توضیح داده شده است ، باغ خشک شده شما در "لایه هایی" در اطراف هر نقطه کانونی یا "واحه" با دید بالا و احتباس خوب آب ، مانند درخت یا خانه کاشته می شود. برنامه اساسی شامل موارد زیر است:
- واحه هایی با گونه های روشن و چشم نواز که مناسب شرایط محلی هستند.
- یک منطقه انتقال در اطراف هر واحه ، با گیاهان با نیاز آبی کمتر.
- مناطق خشک با احتباس آب کم یا دید کم ، جایی که گیاهان مقاوم به خشکی و نگهداری کم نگهداری می شوند.
قسمت 2 از 3: کاشتن باغ Xeriscaped
مرحله 1. مناطق واحه خود را تعیین کنید
این مناطق بیشترین آب و توجه را دریافت خواهند کرد ، بنابراین می توانید گیاهانی را انتخاب کنید که نیاز به آبیاری بیشتر دارند. با انتخاب مناطق بسیار قابل مشاهده و گیاهان بزرگ و جذاب ، استفاده از این آب را حداکثر کنید. در صورت امکان برای استفاده بهینه از شرایط آب موجود ، ویژگیهای زیر را جستجو کنید:
- مناطق نزدیک به سازه های بزرگ ، حصارها یا درختان که به حفظ آب کمک می کنند ، به ویژه سازه هایی که آفتاب مستقیم زیادی ندارند.
- مناطقی که در دامنه ها یا سقف ها با رواناب باران یا در کنار خندق ها و حوضچه ها قرار دارند.
- مناطقی که کمتر نور مستقیم خورشید را تجربه می کنند ، بنابراین آب کمتری تبخیر می شود.
مرحله 2. گیاهان را در واحه خود بچینید
برخی از طرفهای واحه ، به ویژه اگر در نزدیکی سازه ای قرار داشته باشد ، ممکن است بسیار بیشتر از سایرین نور خورشید دریافت کنند. از آنجایی که برخی از گیاهان می توانند آفتاب و گرمای بیشتری نسبت به سایرین داشته باشند ، گیاهانی را که بیشتر در برابر آفتاب مقاوم هستند و خشکسالی را تحمل می کنند ، در آنجا بکارید ، جایی که بیشتر آفتاب بعد از ظهر در آن قرار خواهد گرفت. بسته به سطح آب در منطقه ، ممکن است بخواهید مراحل اضافی احتباس آب را برنامه ریزی کنید:
- برای افزایش حداکثر احتباس آب ، گیاهان را درون ظروف در نظر بگیرید ، به ویژه اگر در باغ شما آب زیادی وجود نداشته باشد.
- در صورتی که سازه های موجود به اندازه کافی برای نگهداری آب بزرگ نباشند ، یک دیوار حائل بسازید.
مرحله 3. چمنزارها را عاقلانه بکارید
اگر می خواهید یک زمین چمن مخصوص بچه ها ، حیوانات یا بازیکنان ورزشی داشته باشید ، آن را با دقت برنامه ریزی کنید تا فقط در مناطقی که از آن استفاده می شود بکارید. چمن ها به مقدار قابل توجهی آب نیاز دارند ، بنابراین سعی کنید آن را در نزدیکی واحه ها یا سایر منابع آب قرار دهید. همچنین می تواند نقش مهمی در جلوگیری از فرسایش در دامنه تپه ها داشته باشد.
مدفوع ، چمن گرامای آبی و علف گاومیش نسبت به سایر چمن ها آب کمتری مصرف می کنند
مرحله 4. مناطق انتقال را پر کنید
اطراف مناطق واحه یا مناطق چمنزار را با گیاهانی که از نظر آب ، نیازهای نور خورشید و دید در وسط طیف قرار دارند ، احاطه کنید. یک راه برای انجام این کار ایجاد یک اثر "آبشار" از گیاهان واحه (بلند و درخشان) به منطقه گذار (کمی کوتاهتر است ، توجه بافت را جلب می کند و نه رنگ ، مانند درختچه ها ، بوته ها یا توده های چمن زینتی) به منطقه خشک (کم ارتفاع ، ظریف و بسیار مقاوم در برابر خشکسالی). اگر دیوار حایل وجود داشته باشد ، ممکن است یک منطقه انتقال لازم نباشد. در نهایت ، ببینید چه چیزی برای شما بهتر به نظر می رسد.
مرحله 5. مناطق خشک را بکارید
این مناطق در معرض ساعت های زیادی از نور خورشید قرار می گیرند ، دارای خاک خشک هستند یا در مناطق دور از راه قرار دارند که افراد کمی آنها را می بینند. پایین ترین کارخانه های تعمیر و نگهداری به اینجا می روند. اینها اغلب گیاهان بومی و/یا گیاهان مقاوم به خشکی هستند که در صورت وجود به آبیاری کمی احتیاج دارند. در اینجا چندین روش وجود دارد ، و ممکن است تصمیم بگیرید که از هر دو در حیاط خود استفاده کنید:
- شما می توانید گیاهان بزرگتر منطقه خشک شامل کاکتوس ، ساکولنت و درختچه های مقاوم به خشکی بکارید. این بیشتر در مناطق بیابانی رایج است ، جایی که آب آنقدر کمیاب است که واحه ها ممکن است به تنهایی رنگ یا تنوع کافی را ایجاد نکنند.
- شما می توانید جایگزین چمن کم بکارید تا یک منطقه وسیع را با "فرش" کم آب گیاهان بپوشانید. این می تواند شامل دشت بومی ، چمن شبدر یا توده های چمن زینتی باشد که با مالچ احاطه شده است.
- برای مناطق خشک وسیع ، ممکن است استثناء قائل شوید و یک نقطه کانونی بلندتر یا روشن تر ، مانند یک تخت گل یا درخت بلند بکارید. یک ساختار تزئینی مانند مجسمه یا چرخ دستی پر از یک توده گل می تواند زیبایی را افزایش دهد در حالی که به آبیاری کمتری نسبت به سایر گزینه ها نیاز دارد.
قسمت 3 از 3: حفظ باغ خود
مرحله 1. مالچ
یک مالچ مناسب برای کمک به کاهش فرسایش و سرکوب علف های هرز انتخاب کنید. مالچ ارگانیک و چوبی نیز رطوبت را حفظ می کند. با تجزیه شدن ، با گذشت زمان خاک را بهبود می بخشد ، اما باید مرتباً تعویض شود. از طرف دیگر ، مالچ سنگ یا ماسه نیازی به تعویض ندارد ، اما می تواند گرمای خوبی را در مناطق آفتابی حفظ کند ، که می تواند به گیاهان ظریف آسیب برساند. هر مالچ را که انتخاب می کنید ، آن را به ضخامت 2-4 اینچ (5-10 سانتی متر) در اطراف درختچه ها ، درختان و تخت گل بمالید. آن را در تماس مستقیم با ساقه های گیاه قرار ندهید.
از مالچ پلاستیکی و دیگر مالچ هایی که اجازه عبور آب و هوا را نمی دهند خودداری کنید
مرحله 2. آبیاری را در نظر بگیرید
در صورت لزوم یک سیستم آبیاری قطره ای صرفه جویی کنید تا تبخیر و رواناب به حداقل برسد. اگر به جای آن از سیستم آب پاش استفاده می کنید ، از قطره چکان های کم حجم ، ترجیحاً با سنسور باران که به طور خودکار آب پاش را در روزهای بارانی خاموش می کند ، استفاده کنید.
مرحله 3. آبیاری خود را زمان بندی کنید
اگر آبیاری دستی انجام می دهید یا از سیستم آبیاری به موقع استفاده می کنید ، عمیقاً و به ندرت آبیاری کنید تا توسعه ریشه های عمیق که می توانند از آب در خاک استفاده کنند تشویق شود. همیشه بین 6 بعد از ظهر تا 10 صبح آبیاری کنید تا از دست رفتن تبخیر به حداقل برسد.
مرحله 4. کوددهی را کم انجام دهید
کودهای کم رها برای باغبان تلاش کمتری دارند و احتمال کوددهی بیش از حد را کاهش می دهند. اگر کود را به مقدار زیاد استفاده کنید ، ممکن است رشد بلند و سفت و سختی را تشویق کنید که رشد ریشه نمی تواند آن را حفظ کند ، و این باعث می شود که گیاه به منابع بیشتری نیاز داشته باشد.
از کمپوست های ارگانیک و مالچ های روکش دار نیز استفاده کنید
مرحله 5. مراقبت از باغ خود را انجام دهید
تعمیر و نگهداری منظم ارزش اصلی برنامه های xeriscaping است. اغلب باغ خود را بررسی کنید ، تا بتوانید مشکلات را از دست بدهید ، آنها را حل کنید. در اینجا برخی از نکات اساسی برای جذاب نگه داشتن باغ و استفاده بیشتر از آب در اینجا آمده است:
- علفهای هرز را قبل از تثبیت شدن با دست بردارید.
- اگر گیاهان شما دارای رشد ضعیف و سفت هستند ، آب و کود را کاهش دهید.
- هنگام چمن زنی ، بیش از 1/3 ارتفاع چمن را بردارید و از تیغه چمن زن تیز استفاده کنید.
نکات
- ابتدا درخت بکارید و باد بشکند ، سپس علف ها و سطح زمین را بشکند. درختان و شکستن باد باعث ایجاد سایه و کند شدن وزش باد می شود و از باغ شما محافظت می کند.
- برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد خشك كردن محلی با آژانس آب و دفتر كشاورزی دانشگاه خود مشورت كنید.
- Xeriscaping اغلب به عنوان "7 مرحله" یا "7 اصل" آموزش داده می شود. همه این اصول در این راهنما گنجانده شده است ، اما دقیقاً با مراحل شماره گذاری شده مطابقت ندارد.
هشدارها
در مورد جمع آوری گیاهان با مقامات محلی مشورت کنید. اکثر کاکتوس ها و گیاهان صحرایی از جمله درختان جاشوا از گونه های حفاظت شده محسوب می شوند. به عبارت دیگر ، شما نمی توانید حفاری کرده و درخت جاشوا را به خانه ببرید تا در باغ خود بکارید. گیاهان کویری را معمولاً می توان در مهد کودک های محلی خریداری کرد
نمونه گیاهان
هیچ گیاهی برای همه اقلیم ها مناسب نیست. قبل از خرید شرایط محیطی کارخانه را بررسی کنید.
درختان
- بلوط سوراخ دار (Quercus macrocarpa)
- درخت Goldenrain (Koelreuteria paniculata)
- خاکستر سبز (Fraxinus pennsylvanica lanceolata)
- هکبری (Celtis occidentalis)
- درخت پاگودای ژاپنی (Sophora japonica)
- کافی شاپ کنتاکی (Gymnocladus dioicus)
- کاج Pinyon (Pinus edulis)
- ملخ عسل بدون خار (Gleditsia triancanthos inermis)
- کاتالپای غربی (Catalpa speciosa)
درختچه ها
- ستون آپاچی (Fallugia paradoxa)
- زرشک ، ژاپنی (Berberis thunbergii)
- مثانه-سنا (Colutea arborescens)
- کیانوتوس (Ceanothus fendleri)
- Cinquefoil (Potentilla fruticosa)
- گل سرخ (Cowania mexicana)
- Cotoneaster (Cotoneaster spp.)
- گیاه سرب (Amorpha canescens)
- ماهون کوهی (Cercocarpus spp.)
- Peashrub (Caragana spp.)
- Privet (Forestiera spp.)
- برس خرگوش (Chrysothamnus spp.)
- Rock Spiraea (Holodiscus dumosus)
- مریم گلی (Artemisia spp.)
- Saltbush (Atriplex canescens)
- گیلاس ماسه ای (Prunus pumila)
- خولان دریایی (Hippophae rhamnoides)
- سماق (Rhus spp.)
- یوکا (Yucca spp.)
گلهای چند ساله
- Catmint ، Select Blue (Nepeta x faassenii "Select Blue")
- خارپشت Claret Cup (Echinocereus triglochidiatus)
- مریم گلی (Artemisia versicolor "Seafoam")
- اسطوخودوس فرانسوی (Lavandula spp.)
- برگ غول پیکر (Hymenoxys acaulis)
- نعناع مرغ مگس خوار (Agastache spp.)
- مریم شب مریم (مریم گلی "شب مه")
- زبان Pineleaf Beardtongue/Penstemon (Penstemon pinifolius)
- مریم گلی روسی (Perovskia atriplicifolia)
- نستورتیوم (Tropaeolum)
- ویلیام شیرین (Dianthus)
