همیشه فردی وجود دارد که می تواند روی صحنه برود و کل نمایش را بدزدد. آنها آنقدر بازیگر/بازیگر خوبی هستند که شما را به دنیای خود می کشانند و شما را در لبه صندلی خود رها می کنند. به خواندن ادامه دهید تا دریابید چگونه نه تنها یک بازیگر یا بازیگر ، بلکه یک بازیگر/بازیگر بزرگ باشید و احساسات قوی را نشان دهید که مخاطبان شما را مجذوب خود می کند.
مراحل
روش 1 از 3: آماده سازی برای نقش
مرحله 1. کل اسکریپت را 2-3 بار بخوانید
شما باید کل نمایشنامه/فیلم یا قسمت را به خوبی بشناسید ، نه فقط شخصیت خود را. بازیگران برای پیشبرد موضوع و طرح بزرگتر یک فیلم ، نمایش یا نمایش تلویزیونی وجود دارند. اگر موضوعات و ایده های بزرگتر فیلمنامه را درک نکرده اید ، عملکرد شما بی محل به نظر می رسد. هنگام خواندن فیلمنامه ، از خود بپرسید موضوع اصلی کار چیست. شخصیت شما چگونه در داستان جا می گیرد؟
پس از درک کامل داستان ، به قسمت های خود برگردید و آنها را 1-2 بار دیگر بخوانید. اکنون ، بر نقش و خطوط شخصیت خود تمرکز کنید
مرحله 2. چندین س keyال کلیدی در مورد شخصیت خود بپرسید و به آنها پاسخ دهید
برای اینکه واقعاً وارد شخصیت خود شوید ، باید از آنچه در صفحه وجود دارد بگذرید و به این فکر کنید که چه چیزی شخصیت شما را تیک می زند. همه اینها ممکن است به صفحه/مرحله نرسد ، اما این حقایق کوچک به شما کمک می کند تا شخصیت را به طور کامل به تصویر بکشید و می تواند به کشفیات مهمی در مورد نحوه ایفای نقش شما منجر شود. هنگام ارائه "پاسخ" به روده خود اعتماد کنید یا از کارگردان یا نویسنده کمک بخواهید.
- من کی هستم؟
- من اهل کجا هستم؟
- چرا من اینجا هستم؟
مرحله 3. میل تعیین کننده شخصیت خود را بشناسید
همه شخصیت ها ، تقریباً در همه داستان ها ، چیزی را می خواهند. این اساس طرح است. آرزو می تواند نجات جهان ، گرفتن خرما یا صرف خوردن یک لقمه برای خوردن باشد. اما برای به تصویر کشیدن دقیق آنها ، باید این میل و دلیل شخصیت خود را بدانید. همه اقدامات شخصیت شما به نوعی از این میل ناشی می شود. این چیزی است که آنها را تحریک می کند و به آنها سوخت می دهد.
- خواسته های یک شخصیت می تواند تغییر کند ، و شما باید توجه داشته باشید که چه زمانی این اتفاق می افتد. تقریباً همیشه صحنه یا لحظه مهمی برای به تصویر کشیدن است.
- به عنوان یک تمرین ، سعی کنید خواسته های شخصیت ها/بازیگران مورد علاقه خود را انتخاب کنید. به عنوان مثال ، در وجود خون وجود خواهد داشت ، شخصیت اصلی به دلیل نیاز به یافتن روغن بیشتر کاملاً رانده می شود. هر عمل ، نگاه و احساسی از این حرص و طمع بی پایان ، سرچشمه می گیرد و می توانید آن را در چهره هر صحنه از دنیل دی لوئیس مشاهده کنید.
مرحله 4. خطوط خود را تمرین کنید تا به طبیعت دوم تبدیل شوند
هرگز نباید مجبور شوید متوقف شوید و به آنچه می خواهید بگویید فکر کنید. شما باید بیشتر نگران نحوه گفتن آن باشید. تنها راه برای رسیدن به این نقطه این است که خطوط خود را بارها و بارها تمرین کنید و تمام تلاش خود را برای خواندن آنها بدون مشورت با فیلمنامه انجام دهید. از یکی از دوستان خود بخواهید تا بقیه قسمت ها را بازی کند تا بتوانید به طور واقعی مکالمه را پشت و رو کنید.
- هنگام مطالعه خطوط را آزمایش کنید. آنها را به روش های مختلف ، با انحراف یا تأکید متفاوت امتحان کنید و ببینید که چگونه بر شخصیت شما تأثیر می گذارد.
- ضبط خود و تماشای آن بعداً می تواند به شما در دیدن اشتباهات کوچک یا شنیدن روشهای جدید برای ارائه خطوط کمک کند.
- قبل از اینکه نگران کامل شدن خطوط باشید ، ابتدا بر کاهش خطوط تمرکز کنید. شما می خواهید اکنون بتوانید کلمات را بخوانید ، سپس بعداً آنها را کامل کنید.
مرحله 5. با کارگردان درباره دیدگاه او در مورد شخصیت صحبت کنید
اگر قبلاً این نقش را بازی کرده اید ، با کارگردان بنشینید تا ببینید آیا مسیر خاصی برای کار با آنها وجود دارد یا خیر. به طور خلاصه به آنها بگویید که ایده های شما در مورد شخصیت و نحوه مشارکت آنها در موضوعات پروژه را می دانند ، سپس به ایده های آنها نیز گوش دهید. به یاد داشته باشید که شما برای خدمت به پروژه به عنوان یک کل ، و نه فقط خودتان ، آنجا هستید. شما باید بتوانید انتقادات و ایده های سازنده را با ظرافت بپذیرید.
اگر هنوز این نقش را ندارید و قصد دارید به ممیزی بروید ، جهت شخصیت را انتخاب کنید و به آن پایبند باشید. سعی نکنید آنچه را که می خواهند بشنوند به مردم بدهید. در عوض ، یادداشت ها را بخوانید و خطوط را به روشی که برای شما طبیعی است آماده کنید
مرحله 6. خودتان را جای شخصیت خود بگذارید
شما نمی توانید به اندازه کافی یک شخصیت را نشان دهید مگر اینکه بتوانید وارد سر آنها شوید. با وجود اینکه کلمات شما اسکریپت شده اند ، اما اقدامات و مانع شما همیشه با سنگ نوشته نمی شوند. علاوه بر این ، اگر شخصی خطوط خود را فراموش کند ، بداهه سازی به شما کمک می کند. آماده سازی برای یک نقش ، فرایند وارد شدن به سر شخصیت شماست و آنها را به بهترین شکل ممکن تجسم می دهید.
- شیوه بازیگری زمانی است که یک بازیگر از شکستن شخصیت در صحنه امتناع می کند. در بین عکس ها ، آنها در نقش باقی می مانند ، سعی می کنند شخصیت را به طور کامل ساکن کنند تا هنگام بازی در نقش دوربین همیشه کامل باشند.
- قسمت هایی از نقش را پیدا کنید که برای شما صادق است. آیا احساسات مختلفی را در شخصیت خود تجربه کرده اید؟ آیا کمی از مبارزه می دانید؟ راه هایی برای هدایت احساسات خود به خطوط شخصیت خود برای بهترین نتایج پیدا کنید.
روش 2 از 3: بازی شخصیت های باورپذیر
مرحله 1. به وظایف خود متعهد باشید
وظیفه شما به عنوان بازیگر نیست که فیلمنامه را بنویسید تا "دوست داشتنی تر" باشید ، همچنین وظیفه شما نیست که درباره نویسندگی یا شخصیت قضاوت کنید و به جای آن نسخه ای از خودتان را بازی کنید. وظیفه شماست که شخصیتی را به تصویر بکشید که بتواند باورنکردنی در دنیای فیلم ، نمایش یا نمایش تلویزیونی زندگی کند. درست مانند نویسنده ، کارگردان ، دوربین فیلمبرداری و غیره ، شما باید به عنوان بخشی از یک گروه بزرگتر و سازگار کار کنید تا یک نمایش عالی انجام دهید.
- از کاری که شخصیت شما انجام می دهد خجالت نکشید ، زیرا در نهایت فقط بازیگری است. اگر جلوی صحنه ای فاحش ، خشن ، جنسی یا احساسی را بگیرید ، در نهایت مخاطب را بیگانه می کنید و با آن "غیرواقعی" روبرو می شوید.
- همه بهترین بازیگران به طور کامل به نقش های خود متعهد هستند. تا به حال به این فکر کرده اید که چرا تام کروز هنوز یک ستاره اکشن است؟ این به این دلیل است که او هرگز در طول فیلمنامه پلک نمی زند ، شوخی نمی کند و خواب نمی بیند. او همیشه از انرژی و تعهد کامل برخوردار است ، حتی در شرایط عجیب و غریب یا کمدی.
- متعهد شدن به یک نقش به معنای انجام هر کاری است که برای نشان دادن واقع گرایانه شخصیت شما انجام می شود ، انجام ندادن کاری که باعث می شود شما بازیگر بهترین ظاهر را داشته باشید.
- حتی اگر آنچه که شخصیت شما می گوید و انجام می دهد برای کاری که شما شخصاً انجام می دهید منطقی نباشد ، از تخیل خود استفاده کنید تا زمانی که احساسات و رفتار آنها کاملاً صادق به نظر برسد.
مرحله 2. واکنش نشان دادن را بیاموزید
در حالی که همه قبول ندارند که بازیگری واکنش نشان می دهد ، اما هنگام یادگیری بازیگری باید به آن توجه کرد. این بدان معناست که شما باید روی واکنش خود به هر موقعیت بازیگری کار کنید. واقعاً روی خطوط بازیگر دیگر تمرکز کنید ، مانند صحبت های دیگران در "زندگی واقعی" به آنها گوش دهید. شما می خواهید صادقانه ، با صدای شخصیت خود پاسخ دهید ، حتی اگر جاذبه اصلی صحنه نباشید.
- هیچ چیز باورپذیری بین دو بازیگر اتفاق نمی افتد مگر اینکه هر دو حضور داشته باشند و واقعاً از یکدیگر کار کنند. ویژگی بارز یک بازیگر خوب این است که روی صحنه یا جلوی دوربین قرار بگیرد اما توجه مخاطب ، دوربین یا خدمه او را منحرف نکند.
- خود را در لحظه نگه دارید. سعی نکنید از قبل به صحنه بعدی فکر کنید یا از اینکه آیا در صحنه قبلی خطوط خود را به درستی گفته اید ، ناراحت شوید.
- برای یک مثال طنزآمیز ، چارلی دی را در نمایش "همیشه آفتابی است" در فیلادلفیا تماشا کنید. حتی زمانی که او صحبت نمی کند ، ابروها ، چشم ها و انگشتانش در حال تکان خوردن هستند. او به طور کامل به انرژی وحشی و غیرقابل پیش بینی شخصیت خود متعهد است.
مرحله 3. به یک وضعیت ثابت فکر کنید
این مهم است که به یاد داشته باشید که چیزی به اندازه وضعیت بدنی می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. نه تنها به شما اعتماد به نفس بیشتری می بخشد ، بلکه به شما کمک می کند زندگی شخصیت را بیشتر زندگی کنید. اگر شخصیت شما ضعیف یا ضعیف است ، شانه های خود را خم کرده و از دیگران دور شوید. اگر قهرمانانه هستند ، با سینه و سر بلند بالا بایستید.
مرحله 4. از سرعت و حجم خود برای تعیین انرژی یک صحنه استفاده کنید
هنگام خواندن خطوط وسوسه انگیز است که تا آنجا که می توانید از میان آنها عبور کنید. اما این راهی مطمئن برای از بین بردن ظرافت نقش شماست. در عوض ، اجازه دهید قدم زدن و حجم شما از وضعیت داخلی شخصیت شما تقلید کند.
- شخصیت های عصبی یا ترسیده اغلب سریع صحبت می کنند و کلمات را با عجله بیرون می آورند.
- شخصیت های عصبانی صدای خود را بالا می برند و ممکن است گفتار خود را کند کنند (برای بیان نکته) یا سرعت آن را افزایش دهند (هنگامی که از عصبانیت سرشار است).
- شخصیت های شاد/هیجان زده تمایل دارند با یک صدای یکنواخت صحبت کنند یا با ادامه سخنرانی صدا را افزایش دهند. آنها سریع صحبت می کنند.
- تنوع گام و میزان صدا ، بسته به صحنه ، راهی عالی برای نشان دادن شخصیت هایی است که در حال تغییر یا واکنش به رویدادهای خاص هستند.
مرحله 5. با تأکید در خطوط خود بازی کنید
به زیرمتن هر خط فکر کنید و بر همین اساس تأکید کنید. تأکید بر خط تأکید می شود. آن را به عنوان مهمترین کلمه یا عبارت جمله در نظر بگیرید. شاید مهم به نظر نرسد ، اما تأکید می تواند نقش مهمی در هر چیزی که می گویید داشته باشد. "من عشق تو "معنای متفاوتی با" دوست دارم "دارد شما، " مثلا.
این مکان دیگری است که بازیگران مشهور می توانند به شما در تمرین کمک کنند. یک فیلمنامه قدیمی را برای فیلمی که ندیده اید به صورت آنلاین جستجو کنید ، سپس یک شخصیت را انتخاب کرده و چند خط خوانده شده را امتحان کنید. هنگام تماشای فیلم ، نحوه انتخاب بازیگر برای ارائه خطوط را مقایسه کنید. در اینجا هیچ پاسخ اشتباهی وجود ندارد ، اما این می تواند به شما در درک ظرافت های تأکید کمک کند
مرحله 6. به فیلمنامه احترام بگذارید
مگر اینکه اجازه انجام این کار داده شود ، یا بداهه ای مختصر برای یک یا دو کلمه ارائه شود ، تا آنجا که ممکن است به فیلمنامه پایبند باشید. شاید مطمئن نباشید که در خط یا صحنه دیگری تماس گرفته شده است یا اینکه کارگردانی به دلایلی خواندن خط دقیق را دوست دارد. در صورت شک ، همیشه از فیلمنامه اطاعت کنید. کسی می خواهد به شما بگوید که می خواهد بداهه پردازی کنید یا به چیز دیگری منحرف شوید.
مرحله 7. مسدود کردن خود را ثابت نگه دارید
مسدود کردن جایی است که در یک صحنه حرکت می کنید و می ایستید. هنگامی که تصمیم گرفتید با کارگردان مسدود شوید ، آن را تغییر ندهید. روی ضربه زدن به همان مانع هر حرکت ، تمرین یا صحنه کار کنید. این اجازه می دهد تا تداوم داشته باشد و به بقیه بازیگران و خدمه کمک می کند تا مشاغل خود را برنامه ریزی کنند.
این امر به ویژه برای پروژه های فیلمبرداری بسیار مهم است ، زیرا مسدود شدن یکسان به یک ویرایشگر اجازه می دهد بین برداشتهای مختلف بدون توجه مخاطب ، برش دهد
مرحله 8. دوربین یا مخاطب را نادیده بگیرید
توجه ، واکنش نشان دادن یا تصدیق مخاطب سریع ترین راه برای از بین رفتن شخصیت است. در بیشتر موارد ، شخصیت ها نمی دانند که در یک نمایش یا فیلم هستند ، و شما نیز نباید بدانید. این با تمرین همراه است ، اما یک راه خوب برای آماده شدن این است که به سادگی جلوی دوربین بروید. وقتی متوجه آن می شوید یا احساس می کنید تحت مراقبت قرار گرفته اید ، به این احساس واکنش نشان ندهید.
- بسیاری از بازیگران و بازیگران مجرب هنگام بازی با شما تماس چشمی برقرار نمی کنند ، زیرا می دانند که این یک تمایل طبیعی انسان برای برقراری تماس چشمی است. سعی کنید با انجام همین کار در حین کار و استراحت ، به هم بازیگران خود کمک کنید.
- مراقب کارهایی باشید که وقتی عصبی هستید انجام می دهید. از بازی با موهای خود ، پنهان کردن دست ها در آستین ها و یا دست زدن به پاها خودداری کنید. در عوض با نفس عمیق و نوشیدن مقداری آب با اعصاب خود کنار بیایید.
روش 3 از 3: بزرگ کردن کاردستی خود
مرحله 1. درباره رفتار انسان از طریق مکالمات و کتابها تحقیق کنید
برای بازی در طیف وسیعی از افراد ، باید طیف متنوعی از افراد را بشناسید. وقتی با افراد ملاقات می کنید ، تمام تلاش خود را برای سکوت و گوش دادن انجام دهید. از آنها در مورد زندگی و داستانهایشان بپرسید ، نحوه صحبت آنها و هرگونه عامیانه ای که استفاده می کنند را یادداشت کنید و اجازه دهید خودتان اسفنج باشید. خواندن به شما کمک می کند تا این مفاهیم را در محل کار ببینید. علاوه بر این ، خواندن در واقع همان قسمتی از مغز را که بازیگری انجام می دهد فعال می کند.
- همچنین باید به سهم خود تحقیقات خاصی انجام دهید. اگر بر اساس شخص یا دوره خاصی است ، تا آنجا که می توانید پیدا کنید. این حقایق کوچک حتی در صورت ناخودآگاه به کار شما می آیند.
- شما بر اساس شخصیت و شخصیت خود عمل می کنید-انسانیت شما ، روح شما ، تجربیات شما. شما هر چه بزرگتر می شوید بازیگر جالب تری خواهید بود ، زیرا از زندگی خود چیزهای بیشتری خواهید داشت.
مرحله 2. بازیگرانی را که تحسین می کنید تماشا کرده و دوباره تماشا کنید
وقتی در حال تماشای بازی کسی هستید ، اجازه دهید صحنه برای اولین بار شما را بشوید ، مانند فیلم های دیگر را تماشا کنید. سپس صحنه را مجدداً پخش کنید ، به هر بازیگر به طور جداگانه توجه کنید. وقتی صحبت نمی کنند چه می کنند؟ چگونه خطوط خود را تحویل می دهند؟ وضعیت و وضعیت بدن آنها چگونه است؟ آنها از چه حرکاتی برای فروش خطوط خود استفاده می کنند؟
- آیا سطوح یکسان را متفاوت می خوانید؟ اگر چنین است، چگونه؟
- نمایشنامه های کلاسیک ، مانند شکسپیر ، راهی عالی برای مشاهده هنر بازیگری است. به عنوان مثال ، یوتیوب ، 5 بازیگر مختلف که تک گویی هملت را ارائه می دهند. همه آنها چگونه متفاوت هستند؟ هر بازیگر برای انتخاب شخصیت منحصر به فرد چه انتخاب های هنری انجام می دهد؟
مرحله 3. به کلاس های بازیگری بروید
این کلاس ها اغلب به تولید یا اجرا ختم می شود و راهی عالی برای تمرین بازیگری در محیط های کم فشار است. نه تنها به معلم ، بلکه به سایر دانش آموزان توجه کنید. چه چیزی می توانید از آنها یاد بگیرید؟ چگونه خوانش خط آنها را بهبود می بخشید و آیا شخصیت های متفاوتی را انتخاب می کنید؟ با هم بازیگران خود دوست شوید و هر از گاهی با آنها صحبت کنید تا از آنها در مورد عملکرد خود مشاوره یا راهنمایی بخواهید.
شما هرگز نمی دانید که یک بازیگر دیگر چه زمانی این بازی را بزرگ می کند و به طور بالقوه می تواند به شما در ایفای نقش کمک کند. با همه در کلاس مهربان و دوستانه باشید- بعداً سود خواهد کرد
مرحله 4. در کلاسهای بداهه شرکت کنید
بداهه نوازی هنر بازیگری در زمان حال است ، به شخصیت خود اجازه می دهید تا عمل را بر عهده بگیرد و بر اساس آن واکنش نشان دهد. مهارت های بهبودی به شخصیت های شما کمک می کند طبیعی به نظر برسند ، مانند اینکه آنها در زمان واقعی به وقایع روی صفحه واکنش نشان می دهند و صفحه ای را نمی خوانند. کلاسهای بداهه پردازی زیادی در مناطق شهری و نیمه شهری وجود دارد و بسیاری از کلاسهای بازیگری دارای میزان کمی آموزش بداهه هستند.
بازی های بداهه ، مانند ارائه پیشنهادات دوستان ، بازی با وسایل عجیب و غریب یا بازی صحنه های کوتاه با یک دوست ، روشهای عالی برای تمرین بازیگری در هر کجا هستند
گام پنجم "قرائت سرد" را تمرین کنید تا به ممیزی های خود برسید
خواندن سرد زمانی است که فیلمنامه ای به شما تحویل داده می شود و از شما خواسته می شود آن را در محل اجرا کنید. گاهی اوقات 1-2 دقیقه وقت می گذارید تا آن را بررسی کنید ، و گاهی اوقات باید فقط وارد آن شوید. در حالی که این ترسناک است ، تمرین آن نیز بسیار آسان است. یک کتاب مونولوگ بخرید ، قسمتی از یک کتاب را بگیرید یا حتی یک داستان روزنامه نمایشی را بردارید و آن را با صدای بلند بخوانید. همچنین می توانید یکبار آن را بی صدا بخوانید ، سپس 20 تا 30 ثانیه وقت بگذارید تا جهت قطعه را قبل از شروع انتخاب کنید.
این همچنین یک تمرین گرم کردن خوب است که به شما کمک می کند ذهن و بدن خود را برای بازیگری آماده کنید
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- خود را بیان کنید. با بازیگری ، شما باید با تمام بدن خود بازی کنید ، نه فقط با صدای خود. حرکات دست و حرکات بدن خوب است ، اما در انجام آنها زیاده روی نکنید.
- سعی کنید فیلمنامه و احساسات را به عنوان یک زندگی واقعی تصور کنید. آن را به زندگی خود یا شخص دیگری ربط دهید.
- خطوط خود را در آینه برای خود بخوانید. ببینید که چگونه به نظر می رسید و حرکات دست خود را انجام دهید و سپس تغییراتی را ایجاد کنید تا با صحنه و شخصیت بهتر تناسب داشته باشد.
- نسبت به کاری که انجام می دهید پرشور باشید. اگر چیزی را دوست دارید ، از نشان دادن آن نترسید.
- به یاد داشته باشید ، از کل بدن خود برای نشان دادن احساسات خود استفاده کنید ، نه فقط صدایتان.
- هر کتاب خوبی را که پیدا می کنید بخوانید. وقتی داستانی را می خوانید ، مجبور می شوید نحوه واکنش یک شخصیت را تصور کنید.
- شخصیت را باور کنید و تا آنجا که می توانید تظاهر کنید که آن شخص هستید. اما در صورت نیاز به لهجه آمریکایی زیاده روی نکنید. تمام هفته با لهجه آمریکایی نمانید ، همه چیز را فقط برای صحنه نگه دارید.
- به خود زمان دهید تا شخصیت با ذهن شما همگام شود!
- اگر با شخصیت خود مشکل دارید ، از دوستان یا خانواده خود بخواهید به شما کمک کنند و آنها می توانند نظر خود را در مورد نحوه بازی در شخصیت شما بیان کنند.
- مطمئن شوید که با شخصیتی که بازی می کنید راحت هستید. اگر اینطور نیستید ، از کارگردان بپرسید که آیا می توانید قسمت کوچکتر/بزرگتری بگیرید.
- سعی کنید قبل از رفتن به ممیزی ، تمرین یا اجرا ، یک غذای خوب بخورید.
- اگر بداهه سازی شما سعی می کند مخاطب خود را گیج نکند ، بنابراین اگر در پزشکان هستید صبح بخیر می گویید و در مورد این موضوع صحبت می کنید.
- اعتماد به نفس داشته باش. اگرچه گاهی اوقات مردم می توانند از شما انتقاد کنند ، اما هرگز نباید به خودتان اجازه دهید در مرحله اجتناب ناپذیر شک و تردید خود باقی بمانید. بسیاری از مردم در اشتباهات خود و حتی ترس ها و موقعیت هایی که هنوز اتفاق نیفتاده است غرق می شوند- تمام تلاش خود را بکنید تا در سطح سالم جلوی آنها را بگیرید.
