ممکن است مواجهه با شخصی در تعطیلات که عادات غذایی نامنظمی دارد ، مشکل باشد. این ممکن است شامل یک فرد مبتلا به اختلال غذا خوردن ، مانند بی اشتهایی ، پرخوری یا اختلال پرخوری ، یا فردی باشد که در زمان های عجیب غذا می خورد و/یا اغلب بیش از حد یا بسیار کم غذا می خورد. ممکن است نگران سلامتی و رفاه آنها باشید. هنگام نزدیک شدن به موضوع ، مهم است که حمایت خود را از آنها اعلام کنید. از تبدیل کردن اقدامات آنها به یک معامله بزرگ و احساس قضاوت در آنها خودداری کنید. بحث غذا را به عنوان موضوع اصلی گفتگو در طول تعطیلات محدود کنید ، به ویژه اگر در مورد رژیم گرفتن و تلاش برای "خوب بودن" باشد. سعی کنید فراتر از ظاهر آنها به عنوان نشانه ای از اختلال در خوردن غذا نگاه کنید و در عوض بر نحوه حمایت و کمک متمرکز شوید.
مراحل
قسمت 1 از 3: ارتباط مراقبت و پشتیبانی
مرحله 1. در مورد تعطیلات به طور خصوصی با آنها صحبت کنید
تعطیلات می تواند زمان اجتماعات بزرگ اجتماعی و وعده های غذایی بزرگ باشد. برای افرادی که غذای نامنظمی دارند ، این امر می تواند استرس زا و اضطراب آور باشد. اطمینان حاصل کنید که یک فضای خصوصی و ایمن برای صحبت با دیگران در مورد غذا و رفتارهای او پیدا کرده اید ، نه در مجامع بزرگ و تعطیلات عمومی.
- مکان امنی را انتخاب کنید که دور از حواس پرتی باشد. از آنها بخواهید در اتاق دیگری یا بیرون صحبت کنند. به عنوان مثال ، در نظر بگیرید که می گوید: "من امیدوار بودم یک دقیقه با شما خصوصی صحبت کنم. آیا این خوب است؟"
- زمانی را در نظر بگیرید که وقتی مشغول نیستند با آنها تلفنی صحبت کنید. گفتن را در نظر بگیرید ، "می دانم تعطیلات می تواند بسیار زیاد باشد ، اما امیدوار بودم به زودی با شما چت کنم. آیا زمان مناسبی برای تماس با شما وجود دارد؟"
- با آنها به روشی باز و محترمانه صحبت کنید و تمرکز خود را بر ارائه حمایت و نه قضاوت بگذارید. به عنوان مثال ، این جمله را در نظر بگیرید ، "من می دانم که تعطیلات می تواند استرس زا باشد و غذا را به عنوان یک دشمن به نظر برساند. من فقط می خواهم بدانید که من برای شما اینجا هستم و می خواهم به هر نحوی که می توانم از شما حمایت کنم."
مرحله 2. نگرانی های خود را بیان کنید
در حالی که تشخیص اینکه آیا کسی عادات غذایی نامنظمی دارد پس از چند بار تعامل با وی مشکل است ، مایل باشید نگرانی های خود را به صورت متفکرانه بیان کنید. به جای تمرکز بر عادات غذایی خود ، سعی کنید نحوه عملکرد آنها از نظر جسمی و احساسی را درک کنید. خوردن آشفته چیزی بیشتر از غذا نیست.
- افکار خاصی را در مورد زمان و نحوه احساس نگرانی شما در مورد عادات غذایی یا رفتارهای ورزشی آنها به اشتراک بگذارید. در مورد تجربیات قبلی یا افرادی که می شناسید که در خوردن غذا اختلال داشته اند با آنها صحبت کنید.
- به عنوان مثال می توانید بگویید: "من می پرسیدم چطور بودید؟ آیا اخیراً چیزی برای شما استرس زا بوده است؟ متوجه شدم که شما به نظر می رسید بی حال هستید و علاقه ای به غذا خوردن ندارید."
- در برخورد خود مراقب باشید و قضاوت نکنید. آنها به احتمال زیاد در ابتدا احساس قضاوت یا دفاع می کنند.
مرحله 3. نحوه کمک خود را بیان کنید
هنگام صحبت با آنها در مورد اینکه چگونه می خواهید کمک کنید ، واضح ، مختصر و متفکر باشید. از ایجاد این احساس که کمک به آنها سنگین یا دشوار است اجتناب کنید. در صورت احساس اجبار ، ممکن است تمایلی به پذیرش کمک نداشته باشند.
- به خاطر داشته باشید که معمولاً برای اختلالات خوردن به کمک متخصص نیاز است. سعی نکنید به تنهایی به فرد کمک کنید. سعی کنید چیزی شبیه این را بگویید: "من نگران شما هستم و می خواهم به شما کمک کنم تا یک حرفه ای برای شروع کار پیدا کنید."
- پیشنهاد دهید زمان بیشتری را صرف انجام کارهای تک به تک با آنها کنید. به آنها احساس خاص دهید و برای درک بیشتر آنها وقت بگذارید.
- به عنوان مثال ، این جمله را در نظر بگیرید ، "من می پرسیدم که آیا می توانیم این آخر هفته را بگذرانیم. فقط من و شما. من می خواهم در دسترس شما باشم و اینجا برای شما باشم."
- اگر احساس می کنید از نظر جسمی و روحی به خود آسیب می رسانند ، در مورد مشاوره در مورد اختلالات خوردن با دقت به موضوع مراجعه کنید.
مرحله 4. از آنها بپرسید که به چه چیزی نیاز دارند
هر فرد روش متفاوتی برای کنترل خود و احساسات خود دارد. برخی افراد ممکن است احساسات خود را بازتر نشان دهند ، در حالی که دیگران ممکن است از هرگونه گفتگو در مورد رفتارهای خود اجتناب کنند. وقتی از آنها می پرسید که به چه چیزی نیاز دارند ، روی گوش دادن به آنچه آنها می گویند تمرکز کنید.
- سعی کنید قبل از تعطیلات بزرگ یا گردهمایی بزرگ خانوادگی تماس بگیرید. با فعال بودن ، ممکن است بتوانید از محرک ها برای آنها جلوگیری یا کاهش دهید.
- با دقت به افکار آنها در مورد غذا و خودشان گوش دهید. افرادی که دچار اختلال در خوردن غذا هستند ممکن است افکار وسواسی یا دائماً منفی در مورد ظاهر و غذای خود داشته باشند.
قسمت 2 از 3: محدود کردن بحث غذا
مرحله 1. در مجالس تعطیلات از صحبت درباره رژیم خودداری کنید
در مهمانی های تعطیلات با مقادیر زیادی غذاهای شیرین و غذاهای راحت ، ممکن است در مورد رژیم غذایی صحبت شود. وسوسه ها می تواند بسیار زیاد باشد ، بنابراین بسیاری از مردم می خواهند در مورد نحوه کنترل هوس های خود صحبت کنند. به کاهش شایعات پیرامون رژیم گرفتن در مجالس تعطیل کمک کنید.
- افرادی که دچار اختلال در خوردن غذا هستند ممکن است با صحبت در مورد رژیم غذایی احساس محدودیت کنند یا وسواس بیشتری در ظاهر خود ایجاد کنند.
- از صحبت در مورد موفقیت های رژیم غذایی خود اجتناب کنید ، زیرا ممکن است دیگران به طور ناخواسته بدتر شوند.
مرحله 2. از یکسان سازی غذا با اخلاق خودداری کنید
بسیاری از مردم برای رفتارهای غذایی خود بر اساس قضاوت های اخلاقی بهانه می آورند. آنها احساس می کنند اگر دو ساعت زودتر به باشگاه بروند ، یک تکه کیک به خود جایزه نمی دهند. یا ، آنها ممکن است بگویند که آنها با خوردن سالاد به جای خوردن پیتزا "خوب هستند".
- هنگام صحبت با فردی که اختلال خوردن دارد ، این قضاوت های اخلاقی به ویژه حاد است. خوردن محدود کننده "خوب" می شود در حالی که تن دادن به خوردن کالری زیاد "بد" است.
- با صحبت کردن در مورد غذا به شیوه ای بدون قضاوت ، می توانید به عادی سازی غذا کمک کنید. غذا خوردن نباید یک تجربه دردناک و گناه آلود باشد.
مرحله 3. به آنها اجازه دهید هرطور که می خواهند غذا بخورند
از جدا کردن آنچه دیگران می خورند خودداری کنید. این می تواند شبیه قضاوت باشد. کمک به ایجاد غذاهای مختلف ، هم مغذی و هم غذاهای کم عادی ، طبیعی به نظر می رسند. در حالی که افراط و تفریط بیش از حد یا محدود کردن ممکن است نگران کننده به نظر برسد ، صحبت کردن در مورد آن در یک گروه بزرگ در هنگام جمع آوری تعطیلات احتمالاً فایده چندانی نخواهد داشت.
- کمک کنید تا فرد دارای اختلال در خوردن غذا بیشتر از آنکه مورد قضاوت قرار گیرد ، احساس قدرت کند.
- در حالی که اطمینان از سالم بودن آنها بسیار مهم است ، هربار که می بینید آنها چه نوع انتخاب غذایی را انجام می دهند ، از انتقاد بیش از حد خودداری کنید.
قسمت 3 از 3: اجتناب از کلیشه ها
مرحله 1. فرضیه های مربوط به غذا خوردن نامنظم را متوقف کنید
از تصورات کلیشه ای در مورد خوردن نامنظم فقط بر اساس ظاهر شخص خودداری کنید. افرادی که با تغذیه نامنظم دست و پنجه نرم می کنند در هر شکل و اندازه ای هستند. اما با توجه بیشتر به رفتارها و عملکردهای مداوم آنها ، به جای ظاهر آنها ، می توانید مبارزه دیگران را بهتر درک کنید.
- به پیش فرض های خود در مورد افرادی که ممکن است اختلال خوردن داشته باشند ، توجه داشته باشید. در حالی که برخی از افکار ممکن است از حقیقت نشأت بگیرند ، برخی دیگر ممکن است صرفاً بر اساس قضاوت های فوری باشد.
- بیشتر به رفتارهای دیگران فکر کنید تا به ظاهر آنها. به آنچه می گویند گوش دهید. و در طول زمان بر اقدامات آنها تمرکز کنید.
مرحله 2. بدون اظهار نظر در مورد ظاهر ، از آنها پشتیبانی کنید
در حالی که ممکن است غیرعادی به نظر برسد ، تمرکز بر ظاهر افراد حتی اگر فکر می کنید سالم و جذاب به نظر می رسند ، می تواند او را به فکر دیگری ترغیب کند. کسی که دارای اختلال خوردن است به عنوان یک احساس مخدوش در ظاهر و ظاهر خود ، و ممکن است یک تعریف را به عنوان قضاوت در نظر بگیرد.
- به جای گفتن مواردی مانند "شما بسیار زیبا به نظر می رسید" یا "شما بسیار مناسب به نظر می رسید" ، سعی کنید تمجید خود را از کار ، شخصیت آنها یا به طور کلی زندگی آنها متمرکز کنید.
- با تمرکز نظرات دور از بدن ، ممکن است کسی کمتر به خود فکر کند یا در مورد خود منفی عمل کند.
مرحله 3. از حضور آنها در ایام تعطیل قدردانی کنید
این عمل ساده که باعث می شود فردی احساس خاص بودن و قدردانی کند می تواند دنیایی از عزت نفس و اعتماد به نفس او را به دنبال داشته باشد. در روزهای تعطیل ، ممکن است استرس و وسوسه های شدیدی وجود داشته باشد. به کسانی که نگران آن هستید یادآوری کنید که برایشان اهمیت قائل هستید و از حضور آنها در آنجا قدردانی می کنید.
- از کلمات ساده سپاسگزاری استفاده کنید ، مانند "من بسیار خوشحالم که امروز به ما ملحق شدید."
- به آنها احساس خوش آمدگویی بدهید تا منزوی. در آغوش بگیرید ، لبخند بزنید و سلام گرم کنید.
- به آنها بگویید که قدر آنها را می دانید و خوشحال هستید که آنها در کنار شما حضور دارند.
