اگر از اجازه دادن به سگ خود در خارج از خانه بدون استفاده از بند لذت می برید ، ممکن است با سوختگی چمن نیز مشکل داشته باشید. این یک مشکل رایج است که زمانی رخ می دهد که ادرار سگ شما به چمن آسیب می رساند. سوختگی چمن در اثر سطح بالای نیتروژن در ادرار سگ ایجاد می شود. مقدار کمی نیتروژن می تواند برای چمن مفید باشد ، اما مقدار بیش از حد می تواند باعث آسیب شود. شما می توانید با تنظیم رژیم غذایی و عادات سگ خود و ایجاد تغییرات در چمنزار خود ، ادرار حیوان خانگی را از آسیب رساندن به چمنزار جلوگیری کنید.
مراحل
روش 1 از 2: ایجاد تغییرات در چمنزار شما
مرحله 1. هرگونه لکه ادرار روی چمن را بلافاصله رقیق کنید
به محض مشاهده هر گونه لکه ادراری روی چمنزار خود ، باید چندین فنجان آب را در محل بریزید تا ادرار رقیق شود. رقیق کردن نقاط با آب می تواند به آنها کمک کند تا سریعتر محو شوند.
یک گزینه دیگر این است که در صورت وجود چند لکه ادرار روی چمن ، کل چمن را آبیاری کنید. اکثر سگ ها در همان نقاط حیاط به دستشویی می روند ، بنابراین شما می توانید این مناطق را به صورت دوره ای بررسی کرده و در صورت وجود نقاط ادرار به خوبی به آنها آب بدهید
مرحله 2. یک منطقه با مالچ یا شن برای سگ خود بسازید
همچنین می توانید با ایجاد ناحیه حمامی برای سگ خود که از شن ، مالچ یا چمن مصنوعی ساخته شده است ، به این مشکل بپردازید. این می تواند در یک طرف حیاط شما یا در محلی که معمولاً سگ شما به دستشویی می رود ، قرار داشته باشد. رفتن سگ به این منطقه بقیه چمنزار شما را از آسیب ناشی از ادرار نجات می دهد.
شما باید با قرار دادن فضای سبز مانند میزبان گلدانی یا سرخس در اطراف منطقه ، این ناحیه را برای سگ خود جذاب تر نشان دهید
مرحله 3. در چمنزار خود از چمن مقاوم به ادرار استفاده کنید
برای یک راه حل دائمی تر ، باید علفی بگذارید که مقاوم به ادرار باشد یا بتواند ادرار سگ را تحمل کند. در علف کاهو و چاودار دائمی قرار دهید ، زیرا این گیاهان نسبت به سایر علف ها مقاوم تر هستند. همچنین ادرار رقیق شده روی این علف ها در واقع به عنوان کود عمل کرده و به رشد آنها کمک می کند.
شما باید از علف های کنتاکی بلوگرس و برمودا اجتناب کنید ، زیرا حساس ترین آنها به ادرار هستند و به راحتی لکه می شوند
مرحله 4. چمن خود را سالم نگه دارید
اطمینان از سالم بودن چمنزار شما و نگهداری آن به صورت روزانه یا هفتگی به مقاومت آن در برابر آسیب ادرار کمک می کند. هنگام کود دهی به چمنزار باید از کود نیتروژن استفاده کنید ، زیرا نیتروژن می تواند به خنثی سازی ادرار کمک کند.
- اگر متوجه شدید که لکه ادرار سبز به نظر می رسد و قهوه ای در آن ناحیه وجود ندارد ، باید دفعات لقاح (با کود نیتروژن) یا مقدار کود را برای پوشاندن لکه های ادرار افزایش دهید. همچنین باید اطمینان حاصل کنید که قانون را به طور مکرر آبیاری می کنید تا علف سالم بماند.
- اگر متوجه شدید که لکه های ادرار قهوه ای شده اند و به نظر می رسد علف در حال مردن است ، باید محل را بیشتر آبیاری کنید تا نمک های ادرار تجمع یافته در خاک رقیق شود. اگر علف بالاخره می میرد ، در نظر بگیرید که چمن مرده را با علف جدید مقاوم در برابر ادرار جایگزین کنید.
مرحله 5. برای محافظت از چمن خود حصاری بگذارید
از حصارها و آبپاش های حسگر حرکت می توان برای جلوگیری از حذف سگهای مجاور در چمن استفاده کرد. برای محافظت از چمن خود در برابر لکه های ناخواسته ادرار ، یک حصار چوبی یا سیمی قرار دهید.
همچنین می توانید از سیم مرغ برای محاصره اطراف ناحیه آسیب دیده استفاده کنید تا سگ شما نتواند دوباره خود را در همان نقطه تسکین دهد
مرحله 6. با نصب یک علامت از سگ ها و مردم بخواهید از چمن شما دور بمانند
یکی دیگر از راههای جلوگیری از ادرار در چمنزار شما این است که یک علامت در جلوی حیاط خود بنویسید و از سگها و مردم بخواهید "به چمن توجه کنند". این می تواند افرادی را که با سگ های خود کنار می روند ترغیب کند که اجازه ندهند سگ های خود در حیاط شما راحت شوند.
همچنین می توانید از همسایگان خود مودبانه بخواهید که سگهای خود را از چمنزار شما دور نگه دارند. با همسایگان خود کنار بیایید و به آنها اطلاع دهید که شما از سگ هایشان به چمن آسیب دیده اید. مitelyدبانه به آنها پیشنهاد دهید که سگهای خود را در پارکهای مجاور یا مناطق دورتر از خانه شما قدم بزنند
روش 2 از 2: رژیم غذایی و عادات سگ خود را تنظیم کنید
مرحله 1. سگ خود را به خوبی آب دهید
اگرچه ممکن است آب دادن به سگ برای جلوگیری از ایجاد لکه های ادراری غیرعادی به نظر برسد ، اما اطمینان از هیدراتاسیون خوب سگ می تواند به کاهش قدرت نیتروژن در ادرار کمک کند. باید مطمئن شوید که سگ شما در طول روز آب کافی دارد.
- همچنین می توانید آب را به غذاهای کنسرو شده یا غذای خشکش اضافه کنید تا مطمئن شوید مایعات کافی دریافت می کند.
- یکی دیگر از راههای سرگرم کننده برای هیدراته نگه داشتن سگ شما قرار دادن تکه های یخ در یک اسباب بازی لاستیکی است. سپس سگ شما با اسباب بازی بازی می کند و تکه های یخ را لیس می زند.
مرحله 2. به سگ خود غذای سگ با کیفیت بدهید
بیشتر غذاهای سگ با کیفیت بالا حاوی منابع پروتئینی با کیفیت بالاتر هستند که هضم آنها برای سگ شما راحت تر است و احتمال کمتری دارد که محصولات جانبی در ادرار او باقی بگذارند که می تواند به چمن شما آسیب برساند. به دنبال غذای سگ باشید که دارای pH متعادل و فهرست مواد تشکیل دهنده بیشتر یا همه غذاهای قابل هضم باشد.
- اگر سگ کم فعالیت دارید ، باید به دنبال غذای سگ باشید که پروتئین کمتری دارد. غذای کم پروتئین به این معنی است که سگ شما هنگام ادرار کردن نیتروژن کمتری آزاد می کند. پروتئین کمتر برای سگهای کمتر فعال نیز مفید است زیرا این امر به آنها اجازه می دهد تا سالم بمانند و از افزایش وزن غیر ضروری جلوگیری کنند.
- قبل از تغییر رژیم غذایی سگ خود ، با دامپزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید حرکت مناسب سگ شما است.
مرحله 3. سگ خود را آموزش دهید تا در منطقه خاصی از چمن به دستشویی برود
شما می توانید این کار را با ایجاد یک منطقه گود شده یا مالچ شده از چمن خود انجام دهید که به عنوان منطقه حمام در فضای باز سگ شما عمل می کند. سپس ، وقتی سگ خود را نشان داد که باید به دستشویی برود ، آن را به این منطقه ببرید. از او بخواهید تا زمانی که می رود در منطقه بایستد و پس از اتمام کار به او یک تقویت مثبت بدهد.
- ممکن است لازم باشد سگ خود را به محل برسانید و مدتی او را ستایش کنید تا زمانی که عادت به استفاده از منطقه را پیدا کند.
- شما همچنین باید این حمام در فضای باز را نگهداری کنید تا با برداشتن مدفوع روی مالچ یا شن برای سگ شما جذاب باشد. همچنین می توانید مالچ یا ماسه را به صورت دوره ای اسپری کنید تا ادرار شما خارج شود.
مرحله 4. قبل از دادن مکمل های خنثی کننده ادرار به سگ خود ، با دامپزشک خود صحبت کنید
این مکمل ها را می توان بدون نسخه خریداری کرد و ادعا کرد که به خنثی سازی نیتروژن در ادرار سگ شما کمک می کند. این داروها با تغییر pH ادرار سگ یا اضافه کردن نمک به بدن سگ کار می کنند. با این حال ، این داروها می توانند باعث بروز مشکلات سلامتی در سگ ها مانند سنگ مثانه یا کریستال های ادراری شوند. قبل از دادن این مکمل ها به سگ خود ، حتماً با دامپزشک خود صحبت کنید.
