پیش از آنکه خطرات آزبست به طور عمومی شناخته شود ، از آن به عنوان مصالح ساختمانی در ساختمانهای مسکونی و تجاری استفاده می شد. اگرچه خطرات سلامتی الیاف آزبست در حال حاضر شناخته شده است ، بسیاری از سازه های ساخته شده با مواد هنوز پابرجا هستند. آزبست از الیاف میکروسکوپی ساخته شده است که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست. برای شناسایی آن ، باید بدانید چه موادی در حال بررسی است ، به دنبال برچسب های سازنده باشید و در صورت شک و تردید با متخصصان مشورت کنید.
مراحل
روش 1 از 3: شناسایی مواد آزبست احتمالی
مرحله 1. تاریخ گذاری مواد
نام سازنده و محصول روی برچسب عایق را بررسی کنید و در وب جستجو کنید تا بدانید آیا حاوی آزبست است یا خیر. تاریخ ساختمان یا مصالح نیز می تواند اطلاعات زیادی در مورد خطر آزبست به شما بگوید. بناهایی که بین دهه های 1940 و 1980 ساخته شده اند به احتمال زیاد از مواد آزبست استفاده کرده اند. حتی در سال 1980 آزبست به تدریج کنار گذاشته شد ، بنابراین برخی از ساختمانهایی که در آن زمان ساخته شده بودند می توانستند از مواد آزبست استفاده کنند. اگر این ساختمان بعد از سال 1995 ساخته شد ، مطمئناً از مواد آزبست استفاده نمی کرد.
مرحله 2. به مفاصل نگاه کنید
در بیرون ساختمانها ، ورق های آزبست اغلب با دونده های آلومینیومی به هم متصل می شوند. این دونده ها با میخ های کوچک بدون هیچ نقطه ای در انتها نگه داشته شدند. در داخل ، ورق های آزبست را با دونده های پلاستیکی یا چوبی به همان شیوه نگه داشت. این طرح می تواند نشانه این باشد که سازه با استفاده از مواد آزبست ساخته شده است. همچنین باید چسب هایی را که برای اتصال دو ماده به یکدیگر استفاده می شود بررسی کنید ، زیرا اغلب حاوی آزبست هستند.
مرحله 3. الگوهای سطحی را تجزیه و تحلیل کنید
مواد آزبست اغلب دارای الگویی روی سطح هستند که شبیه گودالهای کوچک یا دهانه های کم عمق است که سطح را می پوشاند. مواد بعدی بافت نرم تری دارند. در حالی که این یک شناسایی بی عیب و نقص نیست ، دیدن یک الگوی گود شده روی سطح ، احتیاط های آزبست را تضمین می کند.
مرحله 4. مصالح ساختمانی بیرونی را بررسی کنید
از آزبست برای ساختن چندین مصالح بیرونی استفاده شد. روکش سقفی و جانبی از متداول ترین مواد حاوی آزبست است و در صورت شکسته شدن الیاف را به آسانی در هوا آزاد می کند. همچنین آزبست را در سیمان مورد استفاده در نمای بیرونی ساختمانها قرار دادند تا به عایق کاری ساختمان کمک کند.
بیشتر محصولات قدیمی تخته سیمان حاوی آزبست هستند. این نوع مصالح شبیه یک قطعه بتنی نازک با الیافی است که در آن جریان دارد و اغلب به عنوان نمای سایدینگ ، سقف راه راه و مواد سوفیت استفاده می شد
مرحله 5. پانل های داخلی را بررسی کنید
کف ، دیوارها و سقف ها اغلب با مواد حاوی آزبست ساخته می شدند. مراقب ظاهر چرب کاشی های کف باشید ، که نشان می دهد آنها از آزبست با آسفالت ساخته شده اند. کاشی های وینیل و گچ های تزئینی دیوار معمولاً حاوی آزبست هستند.
آزبست بادی نیز قبل از اینکه خطرناک شناخته شود برای کاشی های سقفی و سقف های بالای دیوار خشک استفاده می شد. این نوع آزبست خاکستری یا سفید رنگ با الیافی در آن به نظر می رسد
مرحله 6. لوازم و مواد تکمیل کننده را بررسی کنید
به غیر از مصالح ساختمانی متداول ، آزبست در تعدادی دیگر از قطعات تولیدی مورد استفاده قرار گرفت. این مواد را می توان در هر سیستم در خانه یا ساختمان شما یافت. برخی از نمونه ها عبارتند از:
- عایق کاری
- داکت کار
- دودکش ها
- گاوها
- مواد نسوز (درها ، کابینت ها و غیره)
- گوشواره ها
- زیرانداز فرش
- آب بندی و سیلر
- بتونه پنجره
- لوله ها (به نظر می رسد چندین لایه کاغذ در اطراف لوله پیچیده شده است)
مرحله 7. مکان را ارزیابی کنید
آزبست یک ماده بسیار محکم و بادوام است. آبیاری به همان روشی که بسیاری از مصالح هستند مستعد نیست. به همین دلیل ، مواد آزبست اغلب در مکانهایی مانند حمام و زیرزمین استفاده می شد تا از آسیب های ناشی از آب جلوگیری شود.
روش 2 از 3: به دنبال نشانگرهای شناسایی باشید
مرحله 1. قالب را شناسایی کنید
آزبست به اشکال مختلف و اندازه های مختلف برای رفع نیازهای مختلف ساخته شد. به عنوان مثال ، از صفحات آزبست برای ساخت دیوارها استفاده شد و تخته های آزبست برای کاشی های سقف استفاده شد. هر قالب دارای مکان متفاوتی است که ممکن است با اطلاعات سازنده مهر شده باشد. این اطلاعات گاهی اوقات فاش می کند که آیا این ماده حاوی آزبست است یا خیر.
مرحله 2. کد نامه ها را اسکن کنید
پس از شناسایی قالب ، به دنبال اطلاعاتی باشید که سازنده مهر یا چاپ کرده است. اگر آن را پیدا کردید ، به دنبال کدهایی مانند AC (حاوی آزبست) یا NT (حاوی آزبست نیست) باشید. توجه داشته باشید که همه قطعات این اطلاعات را ندارند.
مرحله 3. کدهای اضافی را بیابید
برخی از تولید کنندگان در زمان های مختلف از کدهای متفاوتی استفاده می کردند. اگر می توانید کد یا علامت گذاری روی مواد پیدا کنید ، سعی کنید آن را جستجو کنید. گاهی اوقات می توانید معنی کد را پیدا کرده و محتوای آزبست را تعیین کنید. در سایر موارد ، اطلاعات مربوط به کد در دسترس نیست.
روش 3 از 3: دریافت تجزیه و تحلیل متخصص
مرحله 1. با فردی که در تشخیص آزبست تجربه دارد مشورت کنید
اگر س areال دارید ، فرض کنید که مواد آزبست هستند. اگر می خواهید مطمئن باشید ، مشاوری را بیاورید که دارای صلاحیت منحصر به فرد برای تشخیص آزبست است. این می تواند یک پیمانکار باتجربه یا شخصی مانند بازرس ساختمان باشد. این مخاطبین را می توان در اینترنت یافت.
مرحله 2. از یک متخصص بخواهید یک نمونه جمع آوری کند
سعی نکنید نمونه ای را به تنهایی بگیرید زیرا می توانید خود و دیگران در منطقه را در معرض آزبست قرار دهید. از یک متخصص واجد شرایط برای نمونه برداری استفاده کنید زیرا آنها تجهیزات و ابزار محافظ شخصی لازم را برای انجام کار دارند. به عنوان مثال ، ممکن است قبل از خرد کردن قطعه ای از مواد و قرار دادن آن در یک ظرف در بسته ، نیاز به پوشیدن لباس مجلسی ، دستکش و ماسک تنفسی داشته باشند. آنها می توانند از خلاء ذرات معلق با کارایی بالا (HEPA) برای نگهداری ذرات گرد و غبار و تمیز کردن ناحیه استفاده کنند.
- حرفه ای همچنین تجهیزات و زباله های خلاء HEPA را طبق مقررات منطقه شما دفع می کند.
- آزمایشات آزمایشگاهی می توانند با اطمینان به شما بگویند که آیا یک ماده حاوی آزبست است یا خیر.
مرحله 3. نمونه را به آزمایشگاه تأیید شده ارسال کنید
نمونه خود را به آزمایشگاه دارای مجوز NATA ببرید. اگر یکی در منطقه شما وجود دارد ، می توانید آن را با اتومبیل به آنجا برسانید. اگر مجبورید آن را از طریق پست ارسال کنید ، از هرگونه دستورالعمل قانونی برای ارسال آزبست پیروی کنید. آزمایشگاه مواد را شناسایی کرده و به شما گزارش می دهد.
نکات
حذف آزبست نباید توسط افراد بدون مجوز انجام شود. از یک متخصص دفع مجوز کمک بگیرید. اطلاعات بیشتر را می توانید در اینجا پیدا کنید: نحوه دفع آزبست
هشدارها
- اطمینان حاصل کنید که اقدامات احتیاطی مناسب را انجام داده و از دستکش لاستیکی ، ماسک صورت و لباس هایی استفاده کنید که تمام بدن شما را بپوشاند.
- فرض کنید هر ماده مورد نظر حاوی آزبست است و از اقدامات احتیاطی مناسب استفاده کنید.
