جوشکاری قوس فلزی محافظ ، فرایند اتصال دو قطعه فلزی با استفاده از الکترود پوشیده از شار است که در یک قوس الکتریکی ذوب شده و به یک قسمت ذوب شده از قطعات جوش داده می شود. این مقاله استفاده از میله های جوشکاری روکش دار و دستگاه جوشکاری جعبه ترقه ترانسفورماتور ساده را توضیح می دهد.
مراحل
مرحله 1. فرآیند جوشکاری قوس فلزی محافظ را درک کنید
یک قوس الکتریکی هنگامی که جریانی از یک شکاف هوا عبور می کند در نوک میله جوش ایجاد می شود و از طریق فلز زمینی که در حال جوشکاری است ادامه می دهد. در اینجا برخی از اصطلاحات و توضیحات آنها در این مقاله استفاده می شود:
- دستگاه جوش کاری. این اصطلاح برای توصیف دستگاهی است که برق 120-240 ولت AC را به ولتاژ جوش ، معمولاً 40-70 ولت AC ، و همچنین طیف وسیعی از ولتاژهای DC را تبدیل می کند. به طور کلی شامل یک ترانسفورماتور بزرگ و سنگین ، یک مدار تنظیم کننده ولتاژ ، یک فن خنک کننده داخلی و یک انتخاب کننده دامنه آمپر است. اصطلاح جوشکار به شخصی که جوشکاری را اعمال می کند اطلاق می شود. دستگاه جوشکاری برای کار با آن به جوشکار نیاز دارد.
- سرب ، یا سیم جوش. اینها هادی های مسی عایق بندی شده هستند که جریان برق ولتاژ پایین و ولتاژ پایین را به قطعه کاری که در حال جوشکاری است منتقل می کنند.
- نگهدارنده میله یا نیش وسیله ای است که در انتهای سربی قرار دارد و الکترود را نگه می دارد ، که شخص جوشکار برای انجام کار جوشکاری از آن استفاده می کند.
- گیره زمین و زمین. این سربی است که مدار الکتریکی را محکم می کند ، یا تکمیل می کند ، و به طور خاص ، گیره ای که به کار متصل شده است تا بتواند برق را از فلز جوش داده شده عبور دهد.
- آمپر ، یا آمپر. این یک اصطلاح الکتریکی است که برای توصیف جریان الکتریکی ارائه شده به الکترود استفاده می شود.
- DC و قطب معکوس این پیکربندی متفاوتی است که در جوشکاری با سیستم قوس/الکترود استفاده می شود و تنوع بیشتری را ارائه می دهد ، به ویژه در برنامه های جوشکاری سربار و برای استفاده از جوشکاری آلیاژهای خاصی که به راحتی با ولتاژ AC جوش نمی خورند. دستگاه جوشکاری که این جریان را تولید می کند دارای مدار یکسو کننده است یا جریان را توسط ژنراتور تامین می کند و بسیار گرانتر از یک جوشکار معمولی AC است.
-
الکترودها بسیاری از الکترودهای جوشکاری تخصصی وجود دارد که برای آلیاژها و انواع فلزات خاص استفاده می شود ، مانند چدن یا چکش خوار ، فولاد ضد زنگ یا کرومولی ، آلومینیوم و فولادهای سخت یا کربن بالا. یک الکترود معمولی شامل میله سیم در مرکز است که با یک پوشش مخصوص (شار) پوشانده شده است و با حفظ قوس می سوزد ، اکسیژن مصرف می کند و دی اکسید کربن را در ناحیه جوش ایجاد می کند تا از اکسید شدن یا سوزاندن فلز پایه در قوس جلوگیری کند. شعله در حین فرایند جوشکاری در اینجا برخی از الکترودهای رایج و موارد استفاده از آنها آمده است:
- الکترودهای E6011 یک الکترود فولادی ملایم با پوشش الیاف سلولز هستند. دو عدد اول در شناسایی الکترود استحکام کششی است که بر حسب پوند بر اینچ مربع برابر 1،000 اندازه گیری می شود. در اینجا بازده الکترود 60،000 PSI خواهد بود.
- الکترودهای E6010 یک الکترود قطبی معکوس هستند که معمولاً برای جوشکاری لوله های بخار و آب استفاده می شوند و مخصوصاً برای جوشکاری سربار مفید هستند ، زیرا فلز موقعیت خود را در حالت مایع حفظ می کند و با جریان مستقیم به استخر جوش مذاب کشیده می شود. جریان از الکترود به قطعه کار.
- سایر الکترودهای مخصوص E60XX در دسترس هستند ، اما از آنجا که E6011 ها به عنوان یک میله استاندارد و عمومی و E6010 به عنوان استاندارد جوش قطبی معکوس در نظر گرفته می شوند ، در این مقاله به تفصیل مورد بررسی قرار نخواهند گرفت.
- الکترودهای E7018 میله های فولادی با روکش هیدروژن کم هستند و استحکام کششی آن 70 ، 000 PSI است. اینها اغلب در مونتاژ فولاد سازه ای مورد استفاده در صنعت ساخت و ساز و در موارد دیگر که نیاز به مواد پرکننده قوی و جوش با مقاومت بیشتر است مورد استفاده قرار می گیرند. توجه داشته باشید که اگرچه این میله ها استحکام بیشتری را ارائه می دهند ، اما در مورد دستیابی به جوش تمیز و با کیفیت بالا در آمپرهای نادرست و با فولادهای کثیف (زنگ زده ، رنگ آمیزی یا گالوانیزه) کمتر می بخشند. این الکترودها به دلیل تلاش برای کاهش محتوای هیدروژن ، هیدروژن کم نامیده می شوند. این الکترودها باید در فر با دمای بین 250 تا 300 درجه فارنهایت نگهداری شوند. این دما در سطح دریا بالاتر از نقطه جوش 212 درجه فارنهایت است. این دما از جمع شدن رطوبت (شبنم) (H2O) هوا در جریان جلوگیری می کند.
- الکترودهای نیکل ، Castalloy ، Ni-Rod. اینها میله های مخصوصی هستند که برای جوشکاری چدن ، شکل پذیر یا چکش خوار ساخته شده اند و بازدهی بیشتری دارند تا امکان انبساط و انقباض مواد آهن جوش داده شود.
- میله های فلزی متفاوت. این میله ها از آلیاژ خاصی ساخته می شوند و هنگام جوشکاری فولادهای معتدل ، سخت شده یا آلیاژی نتایج بهتری می دهند.
- میله های آلومینیومی. اینها تکنولوژی جدیدی هستند و اجازه جوشکاری قوس الکتریکی آلومینیوم با جوشکار معمولی را می دهند ، نه اینکه از جوشکار تغذیه سیم محافظ گاز مانند دستگاه جوش MIG (فلز ، گاز بی اثر) یا TIG (تنگستن ، گاز بی اثر) استفاده کنید ، که اغلب به آن اشاره می شود. به عنوان جوش هلیارک ، زیرا هلیوم گاز مورد استفاده برای محافظت از شعله قوس در هنگام جوشکاری بود. نامهای رسمی ایجاد شده توسط انجمن جوشکاری آمریکا (AWS) برای این نوع جوش قوسی عبارتند از: جوشکاری قوس فلزی محافظ (چوب) ، جوشکاری قوس تنگستن گاز (tig) و جوشکاری قوس گاز (mig).
- اندازه الکترود. الکترودها در اندازه های مختلف وجود دارند که با قطر مرکز فلزی هر میله اندازه گیری می شوند. برای میله های فولادی ملایم ، محدوده قطری از 1⁄16 اینچ (0.2 سانتی متر) تا 3⁄8 اینچ (1.0 سانتیمتر) در دسترس است و اندازه مورد استفاده با شدت جریان جوشکار و ضخامت مواد جوش داده شده تعیین می شود. هر میله در محدوده آمپراژ معینی بهترین عملکرد را دارد. انتخاب محدوده آمپراژ مناسب برای یک میله اندازه مشخص بستگی به مواد پایه و نفوذ مورد نظر دارد ، بنابراین آمپراژهای خاص فقط برای جوشکاری که در این مقاله توضیح داده شده است ، پوشش داده می شود.
-
تجهیزات ایمنی. یک بخش مهم از جوشکاری ایمن داشتن و آگاهی از نحوه استفاده از تجهیزات ایمنی مناسب برای کار است. در اینجا برخی از موارد معمولی است که برای جوشکاری ایمن مورد نیاز است.
- سپر جوش (هود). این ماسکی است که برای محافظت از فرد جوشکاری در برابر برق روشن قوس و جرقه هایی که هنگام جوشکاری پرتاب می شود استفاده می شود. لنزهای استاندارد جوشکاری قوس دار بسیار تیره رنگ می شوند ، زیرا قرار گرفتن در معرض فلش قوس می تواند باعث سوختگی فلش در شبکیه چشم شود. تاریکی سطح 10 حداقل برای جوشکاری قوس است. هودهای جوشکاری با لنز رو به بالا یک بار ترجیح داده شد ، زیرا لنز تیره را می توان بالا برد ، و یک لنز شیشه ای شفاف جداگانه از جوشکار در برابر تکه های سرباره در حین بریده شدن جوش محافظت می کند. سپرهای جوشکاری خود تیره کننده مطلوب ترین سپر جوشکاری هستند که اکنون فروخته شده است. این لنزهای محافظ جوش برای رنگ زنی و برش مشعل دارای رنگ روشن هستند. هنگام ضربه زدن به قوس ، لنز خود تیره خودکار به سایه از پیش تعیین شده شماره 10 تغییر می کند. حتی جدیدتر در بازار ، لنز خود تیره خودکار سایه متغیر است.
- دستکش جوشکاری. اینها دستکشهای چرمی عایق بندی شده ای هستند که به ارتفاع 6 اینچ (15.2 سانتی متر) بالای مچ دست می رسند و از دستها و بازوهای پایین جوشکار (شخص جوشکار) محافظت می کنند. در صورت تماس تصادفی جوشکار با الکترود ، آنها محافظت محدودی در برابر شوک تصادفی ارائه می دهند.
- چرم جوشکاری. این یک ژاکت چرمی مانند پیش بند است که شانه ها و سینه جوشکار را می پوشاند ، برای کارهای سربار استفاده می شود که جرقه ممکن است لباس جوشکار را شعله ور کند یا باعث سوختگی شود.
- چکمه های کار. فرد جوشکاری باید حداقل یک چکمه 6 اینچی (15.2 سانتی متر) از نوع توری بپوشد تا از سوختن پاره های جرقه و سرباره داغ جلوگیری شود. این چکمه ها باید دارای کفی عایق ساخته شده از موادی باشند که به راحتی ذوب نمی شوند و نمی سوزند.
مرحله 2. مراحل ایجاد یک جوش موفق را بیاموزید
جوشکاری بیشتر از کشیدن یک میله جوش بر روی یک تکه فولاد و چسباندن آن به یک قطعه دیگر است. این فرایند با چسباندن و محکم کردن صحیح قطعات کار یا فلز جوش داده شده با یکدیگر شروع می شود. برای قطعات ضخیم تر ، ممکن است بخواهید یک مورب را آسیاب کنید تا مهره های بعدی را بتوان در شیار قرار داد تا آن را به طور کامل با یک جوش جامد پر کنید. در اینجا مراحل اساسی تکمیل یک جوش ساده وجود دارد.
- به قوس ضربه بزنید. این فرآیند ایجاد قوس الکتریکی بین الکترود و قطعه کار است. اگر الکترود به سادگی اجازه دهد جریان مستقیماً به قطعه کار زمینی منتقل شود ، گرمای کافی برای ذوب و ذوب فلز با هم تولید نمی شود.
- برای ایجاد مهره ، قوس را حرکت دهید. مهره فلزی از الکترود ذوب است که همراه با فلز مذاب از فلز پایه جریان می یابد تا فضای بین قطعات متصل شده با جوش را پر کند.
- مهره جوش را شکل دهید. این کار با بافتن قوس به جلو و عقب در طول مسیر جوش یا به صورت زیگزاگ یا شکل 8 انجام می شود تا فلز به پهنایی برسد که می خواهید مهره جوش تمام شده شما باشد.
- جوش را بین پاس ها خرد کرده و مسواک بزنید. هر بار که گذر را انجام می دهید ، یا از سر به سر جوش خود می روید ، باید سرباره یا مواد شار الکترود مذاب را از سطح مهره جوش بردارید تا فقط فلز مذاب تمیز جوش را پر کند. در پاس بعدی
مرحله 3. ابزار و مواد مورد نیاز برای شروع جوشکاری را جمع آوری کنید
این بدان معناست که دستگاه جوش ، الکترودها ، کابل ها و گیره ها و فلز جوش داده می شود.
مرحله 4. یک محل کار ایمن ، ترجیحاً با میز ساخته شده از فولاد یا سایر مواد غیرقابل اشتعال ، ایجاد کنید
برای تمرین ، حداقل چند تکه فولاد ملایم 3⁄16 اینچ (0.5 سانتی متر) ضخامت کار خواهد کرد.
مرحله 5. فلز را برای جوشکاری آماده کنید
اگر این فلز از دو قطعه تشکیل شده است که قرار است در فرایند جوشکاری به هم متصل شوند ، ممکن است لازم باشد آنها را با آسیاب کردن یک لبه مورب در کناره هایی که قرار است به هم متصل شوند ، آماده کرده یا آنها را جوش دهید. این اجازه می دهد تا نفوذ کافی در قوس جوش انجام شود تا هر دو طرف به حالت مذاب ذوب شوند تا فلز پرکننده از ضخامت مقطع فلز متصل شود. حداقل ، باید هرگونه رنگ ، چربی ، زنگ زدگی یا سایر آلودگی ها را حذف کنید تا هنگام جوشکاری با یک استخر تمیز از فلز مذاب کار کنید.
مرحله 6. در صورت نیاز ، گیره ها را وصل کنید تا قطعات فلزی خود را در کنار هم نگه دارید
انبردست های قفل کننده ، گیره های "C" ، یک معاون یا گیره های فنر معمولاً کار می کنند. برای پروژه های خاص ، ممکن است متوجه شوید که مجبورید تکنیک های مختلف را برای ایمن سازی قطعات کار تا زمان اتصال آنها تطبیق دهید.
مرحله 7. گیره زمین را به قطعه بزرگتری که در حال جوشکاری است وصل کنید
اطمینان حاصل کنید که یک مکان تمیز وجود داشته باشد تا مدار الکتریکی با حداقل مقاومت در محل زمین تکمیل شود. باز هم ، زنگ زدگی یا رنگ با زمین کاری قطعه کار شما تداخل ایجاد می کند و ایجاد قوس در هنگام شروع جوشکاری را دشوار می کند.
مرحله 8. میله و محدوده جریان صحیح را برای کاری که سعی می کنید انتخاب کنید
به عنوان مثال، 1⁄4 فولاد صفحه ای اینچی (0.6 سانتی متر) را می توان با استفاده از E6011 به طور موثر جوش داد ، 1⁄8 الکترود اینچ (0.3 سانتی متر) ، بین 80-100 آمپر. الکترود را در نگهدارنده الکترود (که از این پس به عنوان استینگر نامیده می شود) قرار دهید و مطمئن شوید که مواد رسانای گیره نیش روی فلز تمیز در انتهای الکترود قرار دارد.
مرحله 9. دستگاه جوش خود را روشن کنید
شما باید یک صدای زمزمه از ترانسفورماتور بشنوید. صدای فن خنک کننده در حال اجرا ممکن است شنیده شود یا نشود. برخی از فن های دستگاه جوش فقط زمانی کار می کنند که دستگاه نیاز به سرمایش داشته باشد. اگر این کار را نمی کنید ، ممکن است لازم باشد مداری را که منبع تغذیه شما را تامین می کند و قطع کننده ها را در جعبه پنل بررسی کنید. ماشین های جوشکاری برای کارکردن به قدرت قابل توجهی نیاز دارند ، غالباً مدار خاصی با 60 آمپر یا بیشتر با ولتاژ 240 ولت.
گام 10. گیره را در دست غالب خود با دسته عایق نگه دارید و میله را در موقعیتی قرار دهید که ضربه زدن به نوک آن به صفحه ای که در حال جوشکاری هستید تا حد امکان طبیعی باشد
سپر جوشکاری خود را به اندازه کافی بالا نگه دارید تا بتوانید الکترود را در فاصله چند اینچی قطعه کار حرکت دهید و آماده محافظت از چشمان خود به سمت پایین باشید. ممکن است بخواهید ضربه زدن به الکترود را بر روی فلز جوشکاری تمرین کنید تا قبل از روشن کردن دستگاه حس کنید ، اما هرگز بدون محافظت از چشمان خود به قوس الکتریکی برخورد نکنید.
مرحله 11. نقطه ای را که می خواهید جوشکاری خود را شروع کنید انتخاب کنید
نوک میله را نزدیک آن قرار دهید ، سپس هود جوش را در جای خود قرار دهید. برای تکمیل مدار الکتریکی ، می خواهید نوک الکترود را به فلز ضربه بزنید ، سپس آن را کمی به عقب بکشید تا یک قوس الکتریکی بین نوک الکترود و فلز جوش داده شده ایجاد شود. روش دیگر ضربه زدن به کمان مانند زدن کبریت است. این شکاف قوس یا فضای هوایی ، مقاومت زیادی در مدار الکتریکی ایجاد می کند ، چیزی که شعله قوس یا پلاسما و گرمای مورد نیاز برای مایع شدن الکترود و فلز مجاور ناحیه جوش را تولید می کند.
مرحله 12. الکترود را به سطح فلز بزنید و هنگامی که مشاهده می کنید قوس الکتریکی رخ می دهد ، آن را کمی به عقب بکشید
این امر به تمرین زیادی نیاز دارد ، زیرا قطرهای مختلف الکترودها و آمپراژهای جوشکاری نیاز به فاصله متفاوتی بین نوک الکترود و قطعه کار دارند ، اما اگر بتوانید فاصله را ثابت نگه دارید ، یک قوس الکتریکی پیوسته از الکترود به الکترود ایجاد می شود. قطعه کار به طور معمول ، فاصله قوس نباید بیشتر از قطر الکترود باشد. تمرین ثابت نگه داشتن قوس را با نگه داشتن الکترود در فاصله 1/8 تا 3/16 اینچ از قطعه کار انجام دهید ، سپس حرکت در مسیری را که می خواهید جوش دهید شروع کنید. هنگامی که الکترود را حرکت می دهید ، فلز در حال ذوب شدن است و حوضچه فلز مذاب را پر کرده و جوش شما را ایجاد می کند.
مرحله 13. حرکت در طول مسیر جوش خود را با الکترود تمرین کنید تا بتوانید یک قوس ثابت نگه دارید ، با سرعت ثابت حرکت کنید و در راستای مسیری که می خواهید جوش دهید ، حرکت کنید
هنگامی که کنترل قوس را فرا گرفتید ، تمرین تخمگذار یا ساختن مهره جوش را آغاز می کنید. این رسوب فلز است که دو قطعه ای را که به هم جوش می دهید به هم می پیوندد. تکنیکی که برای قرار دادن مهره خود استفاده می کنید بستگی به عرض شکاف (در صورت وجود) دارد که در حال پر کردن آن هستید و عمقی که می خواهید مهره جوش به آن نفوذ کند. هرچه آهسته تر الکترود را جابجا کنید ، جوش عمیق تر به قطعات فلزی وارد می شود و برای ایجاد یک مسیر وسیع ، هرچه بیشتر زیگ زاگ کنید یا نوک الکترود را ببافید ، مهره پهن تر می شود.
مرحله 14. هنگام حرکت در امتداد جوش مورد نظر ، قوس را ثابت نگه دارید
اگر الکترود به فلز متصل شد و گیر کرد ، نیش را تکان دهید تا میله از گیره نیش یا فلز جوش آزاد شود. اگر قوس الکتریکی از بین می رود زیرا الکترود را از سطح فلز بسیار دور می کنید ، روند را متوقف کرده و سرباره را از محل جوشکاری خود تمیز کنید ، بنابراین هنگامی که برای ادامه کار به قوس ضربه می زنید ، هیچ سرباره ای در محل جوش وجود نخواهد داشت. برای آلوده کردن جوش جدید ، از محلی که قوس از بین رفته یا شکسته است شروع می کنید. هرگز مهره جدیدی روی سرباره موجود نگذارید ، زیرا این مواد در پلاسمای قوس ذوب شده و از طریق لایه جدیدی از فلز که قرار داده اید حباب می زند و در نتیجه جوش ضعیف و کثیفی ایجاد می شود.
مرحله 15. حرکت الکترود را در یک حرکت گسترده برای ایجاد مهره پهن تر تمرین کنید
این به شما این امکان را می دهد که مقدار بیشتری از جوش را در یک بار پر کنید و جوش تمیزتر و صوتی بیشتری به جا بگذارید. الکترود در حالی که در طول مسیر جوش کشیده می شود ، به صورت پهلو حرکت می کند ، یا به صورت زیگزاگ ، منحنی یا شکل هشت حرکت می کند.
مرحله 16. آمپر خروجی جوشکار خود را متناسب با موادی که جوش می دهید و نفوذ مطلوب قوس تنظیم کنید
اگر متوجه شدید که مهره جوش به پایان رسیده سوراخ شده است ، با دهانه عمیق در لبه های مهره ، یا فلز مجاور به سادگی ذوب شده یا سوزانده شده است ، آمپر را به تدریج کاهش دهید تا شرایط اصلاح شود. اگر از طرف دیگر در برخورد یا حفظ قوس با مشکل مواجه هستید ، ممکن است نیاز به افزایش آمپر باشد.
مرحله 17. جوش تمام شده خود را تمیز کنید
پس از اتمام جوشکاری ، ممکن است بخواهید سرباره را بردارید و جوش خود را تمیز کنید ، یا اجازه دهید رنگ بهتر بچسبد یا به دلایل زیبایی. سرباره را بریده و سیم را با برس جوش دهید تا هرگونه مواد خارجی و سرباره باقی مانده را از بین ببرید. اگر سطح باید صاف باشد تا قطعه ای را که جوش داده اید به قطعه دیگری بچسبد ، از یک آسیاب زاویه ای برای برداشتن قسمت بالا یا قسمت بالای مهره استفاده کنید. بررسی جوش تمیز ، به ویژه پس از سنگ زنی صاف ، آسان تر است تا مشخص شود که آیا در حین جوشکاری سوراخ ، گودال یا نقص دیگری رخ داده است یا خیر.
مرحله 18. جوش خود را با یک آغازگر مناسب ضد زنگ رنگ کنید تا از خوردگی محافظت شود
فلز تازه جوش داده شده در صورت قرار گرفتن در معرض عناصر زود خورد می شود ، زیرا فلز پایه واقعی مستقیماً در معرض رطوبت قرار می گیرد.
نکات
- برخی افراد برای قضاوت در مورد کیفیت جوش به صداهای تولید شده توسط قوس الکتریکی گوش می دهند. صدای پاپ زدن و ضربه زدن ممکن است نشان دهنده شکاف ناهماهنگ قوس یا آمپر نامناسب باشد.
- هنگامی که قطعات کار را بیش از اندازه بزرگ می کنید تا به طور م cثری گیره شوند ، قطعات را با جوش های کوچک در فواصل مختلف بچسبانید تا از جابجایی قطعات جلوگیری شود.
- اگر در وسط روز جوشکاری کنید ، مردمک چشم کوچک شده و نور کمتری به چشم شما وارد می شود. این امر احتمال ابتلا به سردردهای شدید ناشی از آسیب شبکیه ناشی از نور ساطع شده از قوس را کاهش می دهد. اگر از قوس ها دچار سردرد شدید شدید ، نگران نباشید ، برای کنترل درد از نور آفتاب خودداری کرده و آسپرین مصرف کنید و در عرض 2 تا 3 روز بهبود می یابد.
- اگر در وسط روز زیر نور آفتاب جوشکاری کنید ، فلز داغ می شود و شروع و ادامه جوشکاری آسان تر می شود. همچنین می توانید از یک آمپراژ کوچکتر استفاده کنید و اگر فلز از نور خورشید گرم است ، کار دقیق تری انجام دهید.
هشدارها
- اغلب کابل ها و اتصالات را بررسی کنید تا احتمال برق گرفتگی تصادفی کاهش یابد.
- فلز برای مدت زمان طولانی پس از اتمام جوش داغ می ماند ، بنابراین حیوانات خانگی و کودکان را تا زمان خنک شدن همه مواد از محل کار دور نگه دارید.
- بسته به ناحیه تحت پوشش ، پوست خود را با دستکش ، ماسک صورت و آستین بپوشانید ، از سوختگی چشمک خود محافظت کنید. هرگز هنگام جوشکاری بدون کلاه ایمنی محافظ جوشکاری نکنید.
- نور شدید قوس الکتریکی می تواند سوختگی هایی مشابه آفتاب سوختگی ایجاد کند ، بنابراین برای کاهش نوردهی ، پیراهن های آستین بلند و شلوارهای بلند بپوشید.
- برای اطلاع از هشدارها و اقدامات احتیاطی به پیوند ذکر شده در زیر مراجعه کنید.
- از تنفس بخارهای تولید شده در فرایند جوشکاری خودداری کنید. این امر به ویژه در مورد فلزات گالوانیزه یا روکش دار و فلزاتی که با آغازگرهای اکسید فلز رنگ آمیزی شده اند صدق می کند. فلز در ریه ها می تواند باعث سرطان شود.
- دستگاههای جوشکاری قوس الکتریکی از جریان الکتریکی بسیار قدرتمندی استفاده می کنند که بسیار خطرناک است ، بنابراین کابل ها را با دقت حمل کنید و نیش بزنید. هرگز در شرایط مرطوب یا روی مواد مرطوب بدون آموزش مناسب جوشکاری نکنید.
- همیشه مطمئن شوید که قبل از برخورد با قوس ، فیلتر خود را جلوی چشمان خود قرار می دهید!
