یک بازیگر با کیفیت باید در هر نقشی سخت کار کند تا طبیعی جلوه کند. چنین حرفه ای فیلمنامه می خواند ، مونولوگ تمرین می کند و خطرات خلاقانه ای در کلاس های بازیگری می پذیرد. کار سختی طول می کشد تا به عنوان یک نمایش بی دردسر ظاهر شود. در اینجا چند مرحله کلیدی برای تبدیل شدن به یک روحانی واقعی وجود دارد:
مراحل
روش 1 از 3: تمرین مستقل
مرحله 1. تمرین یک خط از طیف وسیعی از احساسات را تمرین کنید
بازیگری مستلزم این است که طیف وسیعی از تجربیات انسانی را به نمایش بگذارید ، بنابراین این تجربیات را با یک بازی کوتاه کشش احساسی تمرین کنید. یک خط ساده اما همه کاره مانند "دوستت دارم" یا "همه چیز را فراموش کرده ام" انتخاب کنید و تا آنجا که می توانید آن را بیان کنید - شاد ، عاشق ، عصبانی ، صدمه دیده ، امیدوار ، خجالتی و غیره. جلوی آینه یا ، خودتان را ضبط کنید تا بتوانید حالات چهره خود را ببینید و لحن صدای خود را بشنوید.
- لیستی از احساسات ایجاد کنید که هر بار باید از بین برود. آیا برخی از آنها بیشتر از دیگران باید تمرین کنید؟
- چالش را با تلاش برای جاری شدن از یک احساس به طور طبیعی به احساس دیگر برطرف کنید. مثلاً وقتی یک فرد شاد ناگهان خبرهای مخرب می شنود چگونه است؟
- برای یک کلاس مستر در محدوده احساسی ، با حالت های کاملاً چهره ، پاتون اسوالد را در این فیلم کوتاه با دیوید برن ببینید.
مرحله 2. خودتان را با خواندن مونولوگ ها و صحنه های کوتاه ضبط کنید
شما می توانید کتاب مونولوگ ها را به صورت آنلاین یا از طریق اینترنت خریداری کنید و ساعت ها نقش های بالقوه را در اختیار شما قرار دهد. یکی را انتخاب کنید و 2-3 بار آن را تمرین کنید ، سپس خود را در حال سخنرانی ضبط کنید. هنگامی که آن را مجدداً تماشا می کنید ، در مورد جایی که می خواهید پیشرفت کنید ، چه خطوطی عالی به نظر می رسند و ایده هایی که باید برای بهتر شدن آن داشته باشید ، یادداشت کنید. سپس دوباره سخنرانی را انجام دهید و دوباره ضبط کنید تا از نتایج راضی باشید.
- انواع مونولوگ ها را انتخاب کنید ، نه تنها آنهایی که بیشتر با آنها راحت هستید. این زمان تمرین است ، بنابراین خودتان را به چالش بکشید.
- شما همچنین می خواهید مونولوگ هایی را که دارای لحن متضاد هستند امتحان کنید. اگر قصد دارید از مونولوگ ها برای ممیزی استفاده کنید ، از آهنگهای معروف یا مکرر اجتناب کنید.
-
شاید ارزش آزمایش را داشته باشد ، نه اینکه به دنبال یک انتظار کامل از کمال باشیم. گاهی اوقات یک رویکرد متفاوت واقعاً می تواند یک مونولوگ را برجسته کند. چه اتفاقی می افتد اگر شما:
- خطوط خود را کند کنید؟
- استرس کلمات مختلف؟
- مکث های طولانی تری انجام دهید؟
- آن را با حال و هوای دیگری بگویید: طعنه آمیز ، نامشخص ، مقتدرانه ، متکبرانه و غیره؟
مرحله 3. بازیگران مورد تحسین خود را مطالعه کنید
صحنه های مورد علاقه خود را تماشا کرده و دوباره تماشا کنید. حرکات بازیگر چگونه است؟ در هر سطر بر چه کلماتی تأکید می کنند؟ وقتی صحبت نمی کنند چه می کنند؟ فقط بازیگران بزرگ را تماشا نکنید ، آنها را مطالعه کنید تا بدانید چگونه آنها اینقدر عالی شده اند.
- آیا سطوح یکسان را متفاوت می خوانید؟ اگر چنین است، چگونه؟
- چندین بازیگر متفاوت را که نقش یکسانی را در یوتیوب بازی می کنند ، جستجو کنید ، که در نمایش ها یا فیلم های شکسپیر رایج است. چگونه هر بازیگری با همان خط ها نقش را منحصر به فرد و به یاد ماندنی می کند؟
- به یاد داشته باشید که بازیگرانی که شما آنها را تحسین می کنید لزوماً نباید جنس ، سن یا قومیت یکسانی داشته باشند.
مرحله 4. بر دیکشنری خود یا شیوه صحبت کردن خود تمرکز کنید
همه بازیگران باید در قرائت خود شفاف و مطمئن باشند. این مکان دیگری است که در آن ضبط صدا به شما کمک می کند زیرا می توانید صدای خود را بشنوید و عبارات نامشخص را تشخیص دهید. بر صحبت کردن واضح در حجم ها و سرعت های مختلف تمرکز کنید ، به طوری که هر کلمه با قدرت و اعتقاد به دست می آید.
- هنگام مطالعه ، صاف بایستید ، شانه ها را عقب و چانه را بالا نگه دارید. این اجازه می دهد تا جریان هوای واضح و بدون مانع ایجاد شود.
- یک مونولوگ یا مقاله را با صدای بلند بخوانید ، اما بدون عمل به آن. بر کلمات و عبارات واضح و دقیق و سرعت یکنواخت تمرکز کنید. طوری صحبت کنید که انگار در حال سخنرانی هستید.
مرحله 5. "خواندن سرد" را تمرین کنید
خواندن سرد زمانی است که به شما خطوطی داده می شود و از شما خواسته می شود که آنها را بدون هیچ گونه تمرینی اجرا کنید-این امر به ویژه در ممیزی ها رایج است. در حالی که این امر به نظر می رسد ترسناک است ، اما این راهی عالی برای بهبود مهارت های شما و راحت شدن با بازی بداهه است ، که به نوبه خود شما را به بازیگری با اعتماد به نفس بیشتر تبدیل می کند.
- بر خواندن خط تمرکز کنید ، سریع آن را در ذهن خود تمرین کنید ، سپس با مخاطبین خود تماس چشمی برقرار کنید و خط را تحویل دهید.
- مکث های چشمگیر دوست شما هستند. معمولاً آهسته تر از سرعت زیاد عاقلانه تر است.
- یک روزنامه یا مجله بگیرید یا یک داستان کوتاه انتخاب کنید و آن را به عنوان سخنرانی ارائه دهید.
- صحنه های کوتاه یا مونولوگ ها را به صورت آنلاین جستجو کنید و بدون آماده سازی مستقیم به آنها بپردازید.
- خودتان را ضبط کنید و پخش کنید تا بازخورد بگیرید.
- این همچنین یک تمرین گرم کردن خوب است که به شما کمک می کند ذهن و بدن خود را برای بازی آماده کنید.
مرحله 6. خود را در معرض طیف گسترده ای از شخصیت ها ، نقش ها و افراد قرار دهید
بهترین بازیگران آفتاب پرست هستند- ناپدید می شوند و در هر نقش ترکیب می شوند. برای انجام این کار ، باید تجربه های متنوعی داشته باشید. در حالی که شما باید فیلم ها و نمایشنامه ها را تماشا کنید ، خواندن و نوشتن شما را در معرض دیدگاه ها و صداهای جدیدی قرار می دهد که بازیگر شما را مطلع می کند. اگر به دنبال نقش خاصی هستید ، این امر بسیار مهم است. کمی عمیق تر شوید و برای سکونت کامل شخصیت های خود تحقیق کنید.
- حداقل یکبار در روز نمایشنامه و فیلمنامه بخوانید. پس از اتمام کار ، فیلم را تماشا کرده و نحوه نمایش بازیگران از متن را یادداشت کنید.
- شخصیت ها و مونولوگ های معروف را مطالعه کنید. چگونه توسعه می یابند و تغییر می کنند؟ چه چیزی آنها را اینقدر خوب می کند؟ کلماتی را که نمی شناسید برجسته ، حاشیه نویسی و جستجو کنید تا به متن نزدیکتر شوید.
روش 2 از 3: یادگیری مهارت با دیگران
مرحله 1. صحنه های کوتاه را با دوستان تمرین کنید
شما می توانید صحنه ها را خودتان بنویسید یا می توانید آنها را از کتاب بیرون بکشید. حتی می توانید فیلمنامه ها را به صورت آنلاین جستجو کنید و فیلم ها یا نمایش های مورد علاقه خود را دوباره اجرا کنید. بهترین راه برای بازیگری بازیگری است ، بنابراین یک دوست را بگیرید و با یکدیگر همکاری کنید تا مهارت های خود را ارتقا دهید.
- یوتیوب بازاری را برای صحنه ها یا فیلم های کوتاه و سرگرم کننده ایجاد کرده است. شروع یک سری وب کوتاه با یک دوست را در نظر بگیرید.
- در صورت امکان ، جلسات تمرینی خود را ضبط کنید ، یا دوست دیگری را تماشا کنید و در مورد راههای بهبود توصیه کنید.
مرحله 2. ثبت نام در کلاس های بازیگری
اگر می خواهید بازیگر شوید ، باید درس بخوانید. نه تنها به معلم بلکه به سایر دانش آموزان توجه کنید. شما می توانید از همه چیز یاد بگیرید ، حتی اگر با تصمیمات بازیگری او موافق نباشید. به نحوه بازی در هر نقش فکر کنید و از موفقیت ها و کاستی های همکلاسی خود درس بگیرید.
ممکن است بعداً با همکلاسی های خود به ایفای نقش بپردازید و هرگز نمی دانید که چه کسی به استراحت بزرگ خود می رسد. با همکلاسی های خود مهربان و حامی باشید - آنها با رشد شما جامعه بازیگری شما را تشکیل می دهند
مرحله 3. برای بهبود عکس العمل خود کلاسهای بداهه نوازی را بگذرانید
بداهه نوازی یک مهارت مهم است ، حتی اگر هرگز قصد انجام کمدی بداهه را ندارید. این به این دلیل است که بداهه شما را مجبور می کند تا در هر شرایطی واکنش نشان دهید و شخصیت خود را حفظ کنید. بازیگری فقط در مورد ارائه خطوط نیست - این در مورد زندگی در شخصیت است بدون توجه به آنچه در صحنه یا روی صفحه نمایش اتفاق می افتد.
- برخی از تکنیک های بازیگری مانند تکنیک مایزنر در واقع همه بداهه گویی ، غریزی ، لحظه به لحظه ، از درون و خارج از بازیگر اصلی شما هستند.
- اگر نمی خواهید هزینه کلاس ها را بپردازید ، شما و چند دوست بازیگر می توانید بازی های بداهه آنلاین را جستجو کنید. از آنها برای تمرین در خانه خود استفاده کنید.
مرحله 4. با انواع بازیگری از منطقه راحتی خود خارج شوید
خودتان را در یک نوع نقش یا ژانر قرار ندهید. این امر نه تنها کار را دشوارتر می کند ، بلکه مجموعه مهارت های شما را محدود می کند و از پیشرفت بیشتر به عنوان بازیگر جلوگیری می کند. هر چیزی که شما را در برابر تماشاگران قرار دهد ، از فیلم ، تبلیغات ، نمایشنامه ها و حتی استندآپ ، می تواند به تمرین مهارت های بازیگری شما کمک کند.
- پل راد زندگی خود را به عنوان دی جی عروسی قبل از شروع بازیگری آغاز کرد ، اما از این زمان برای یادگیری ارتباط با جمعیت استفاده کرد.
- کمدی استندآپ در اصل یک نمایش یک نفره است و شما باید مطالب خود را خودتان بنویسید و اجرا کنید. این امر آن را به یک فرصت تمرین باورنکردنی تبدیل می کند.
- حتی اگر می خواهید بازیگر سینما باشید ، سعی کنید در یک نمایش بازی کنید. زمان اختصاص داده شده در یک نقش و نیاز به ثبات برای هر بازیگری ارزشمند است.
مرحله 5. در هر نوع کار سینمایی یا تئاتری که می توانید پیدا کنید شرکت کنید
حتی اگر بازیگری نمی کنید ، ارتباط خود را با افرادی که می توانند به شما روی صحنه کمک کنند ، آغاز کنید. خودتان را در مشاغلی قرار دهید که شما را با کارگردانان ، تهیه کنندگان و دیگر بازیگران مرتبط می کند ، حتی اگر به عنوان یک PA کم سطح شروع کنید. یک جمله قدیمی اما واقعی این است که "مردم افراد را استخدام می کنند". این رزومه یا یک ایمیل بدون چهره نیست که نقش بزرگ بعدی را برای شما به ارمغان می آورد. شما باید در دنیا حضور داشته باشید و هر زمان که بازی نمی کنید با پای خود خیس شوید.
روش 3 از 3: تکمیل یک نقش خاص
مرحله 1. فیلمنامه را چندین بار بخوانید
شما باید کل داستان را درک کنید ، نه فقط نقش خود را ، تا موثر باشد. به یاد داشته باشید که وظیفه شما برجسته شدن نیست ، بلکه بخشی از داستان بزرگتر است. برای رسیدن به آن نقطه ، شما باید داستان ، هم موضوعات و نقوش آن و هم نقش خود را درک کنید.
- پس از درک کامل داستان ، به قسمت های خود برگردید و آنها را 1-2 بار دیگر بخوانید. اکنون ، بر نقش و خطوط شخصیت خود تمرکز کنید.
- اگر مجبور باشید فیلم را در 1-2 جمله خلاصه کنید ، آن چیست؟ نقش شما چطور؟
مرحله 2. پشتوانه اصلی شخصیت خود را پر کنید
برای اینکه واقعاً وارد شخصیت خود شوید ، باید بدانید آنها چه کسانی هستند. نیازی به نوشتن بیوگرافی نیست ، اما باید داستان و زندگی اصلی آنها را مشخص کنید. گاهی اوقات می توانید در مورد این موضوع با کارگردان صحبت کنید ، و گاهی اوقات فقط باید به روده خود اعتماد کنید. نگران این نباشید که زیاد عمیق شوید. در عوض ، فقط به چند س basicال اساسی پاسخ دهید:
- من کی هستم؟
- از کجا آمده ام؟ کجا می خواهم بروم؟
- چرا من اینجا هستم؟
- همچنین می توانید در مورد برخی از ویژگی های تعیین کننده شخصیت خود که می تواند در عملکرد شما نقش داشته باشد ، مانند نحوه لباس پوشیدن ، صحبت کردن و راه رفتن مفید باشد.
مرحله 3. انگیزه شخصیت خود را تعیین کنید
همه شخصیت ها ، تقریباً در همه داستان ها ، چیزی را می خواهند. این میل داستان شخصیت را به پیش می برد. این می تواند یک چیز باشد ، یا احتمالاً خواسته های متضاد. این تمایل چیزی است که شخصیت شما را در کل طرح هدایت می کند. شاید مهمترین عامل نقش شما باشد.
- خواسته های یک شخصیت می تواند تغییر کند ، اما باید بدانید چه زمانی این اتفاق در فیلمنامه رخ می دهد.
- به عنوان یک تمرین ، سعی کنید خواسته های شخصیت ها/بازیگران مورد علاقه خود را انتخاب کنید. به عنوان مثال ، در فیلم There Will Be Blood وجود خواهد داشت ، دانیل پلین ویو کاملاً به دلیل نیاز به دریافت روغن است. هر عمل ، نگاه و احساسی از این طمع بی پایان و پرشور سرچشمه می گیرد.
مرحله 4. خطوط خود را تمرین کنید تا آنها را حفظ کنید
شما می خواهید خطوط را آنقدر خوب بدانید که مجبور نباشید آنها را به خاطر بسپارید. فقط باید به این فکر کنید که چگونه می خواهید آنها را بیان کنید. از یک دوست بخواهید نقش های دیگر را بازی کند تا تنها کاری که باید انجام دهید این است که نقش خود را ایفا کنید. سپس می توانید مانند یک مکالمه واقعی به جلو و عقب بپرید.
- خطوط را آزمایش کنید. آنها را به روش های مختلف امتحان کنید. این چگونه بر صحنه تأثیر می گذارد؟
- خطوط را قبل از کامل کردن حفظ کنید. اگر مدام سعی کنید کلمات را به خاطر بسپارید ، هرگز نمی خواهید آنها را طبیعی جلوه دهید.
مرحله 5. با کارگردان درباره دیدگاه او در مورد شخصیت صحبت کنید
به یاد داشته باشید که شما در خدمت داستان هستید ، نه خودتان. با کارگردان صحبت کنید تا مشخص کنید که آیا ویژگی ها ، احساسات یا ایده های خاصی در شخصیت مورد نظر وجود دارد یا خیر. با این وجود ، شما باید ایده های خود را نیز به نقش بیاورید. اجازه دهید کارگردان دیدگاه شما را در مورد شخصیت بداند ، اما مایل باشید ایده های آنها را نیز درج کنید.
اگر قصد ممیزی دارید ، جهت شخصیت را انتخاب کنید و به آن پایبند باشید. شما وقت نخواهید داشت که از مشاوره بپرسید و سپس شخصیت مورد نظر را تغییر دهید ، بنابراین فقط به غریزه خود اعتماد کنید
مرحله 6. شخصیت و تجربیات خود را به نقش مرتبط کنید
مبانی احساسات انسانی جهانی است. شاید هرگز جهان را از حمله بیگانگان نجات نداده اید ، اما قبلاً احساس ترس کرده اید. شما باید شجاع باشید و در مواقع دشوار قدم بر می دارید. اگر تا به حال با نحوه رفتار خود اشتباه گرفته اید ، احساسات و تجربیات مربوط به شخصیت خود را بیابید. بازیگران بزرگ جنبه دیگری از خود را به مردم نشان می دهند. آنها قابل ارتباط و انسانی هستند ، حتی اگر شخصیت چیزی شبیه بازیگر واقعی نباشد.
با فهمیدن احساسات اصلی صحنه - شادی ، پشیمانی ، غم و غیره - شروع کنید و سپس از آنجا بسازید
نکات
- احساسات واقعی خود را پشت سر بگذارید. ذهن خود را پاک کنید و روی شخصیت خود تمرکز کنید.
- هنگام تمرین یک دفترچه یادداشت همراه داشته باشید. این به شما کمک می کند تا به خاطر بیاورید که در حال انجام چه کار اشتباهی هستید ، یا هر ایده ای که کارگردان برای بهبود داشته باشد.
- هنگام بازی مطمئن باشید.
- اگر از بازی در مقابل دیگران عصبی هستید ، فقط تصویری از خانواده خود را ببینید که روبروی شما نشسته اند.
- واقعاً وارد نقش شوید ، وانمود کنید که شخصیت اصلی هستید ، نه خودتان.
