مونولوگ ها گوشت تئاتر هستند. در یک مونولوگ قاتل ، یک شخصیت واحد کنترل صحنه یا صفحه را در دست می گیرد تا قلب آنها باز شود و آشفتگی درونی آنها بیرون بیاید. یا ما را بخنداند. مونولوگ های خوب به یادماندنی ترین صحنه ها از فیلم ها و نمایشنامه های مورد علاقه ما هستند ، لحظاتی که به بازیگران اجازه می دهد تا بدرخشند و هنر خود را به نمایش بگذارند. اگر می خواهید برای نمایشنامه یا فیلمنامه خود یک مونولوگ بنویسید ، بیاموزید که چگونه آنها را به درستی قرار دهید و چگونه لحن مناسب را پیدا کنید. برای اطلاعات بیشتر به مرحله 1 مراجعه کنید.
مراحل
روش 1 از 3: استفاده از مونولوگ
مرحله 1. تک گویی های معروف را مطالعه کنید
از آشفتگی های داخلی معروف هملت گرفته تا داستان هولناک کوینت در جنگ جهانی دوم در Jaws ، می توان از مونولوگ ها در درام برای افزودن عمق به شخصیت استفاده کرد. مونولوگها به ما پیامی برای درک شخصیت ها و انگیزه های آنها می دهند. این یک دستگاه طرح کمتر است (اگرچه همیشه باید به پیش برد طرح کمک کند) تا یک مطالعه شخصیتی که با صدای بلند اتفاق می افتد. برای مطالعه فرم با برخی از مونولوگ های کلاسیک تئاتر و فیلم آشنا شوید. وارسی:
- سخنرانی فروش که "Glengarry Glen Ross" دیوید ممت را باز می کند
- مونولوگ های هملت
- سخنرانی "من می توانستم مدعی باشم" در "در کنار آب"
- سخنرانی "من اوراق طلاق را خوردم" از "خداحافظ چارلز" ، نوشته گابریل دیویس
- سخنرانی ماشا "این را به شما می گویم چون شما نویسنده هستید" در چخوف در "مرغ دریایی"
- بیل قصاب پرچم دار در حال سخنرانی "مرد محترم" در "باندهای نیویورک"
مرحله 2. از مونولوگ ها در زمان مناسب استفاده کنید
نمایشنامه ای که برای صحنه یا صفحه نمایش نوشته شده باشد ، مجموعه پیچیده ای از دیالوگ ها ، کنش ها و سکوت ها خواهد بود. دانستن زمان اجازه دادن به یک مونولوگ در طرح باید کمی تمرین باشد. شما می خواهید بیشتر نکات اساسی طرح و شخصیت ها را قبل از نگرانی در مورد مونولوگ ها داشته باشید. آنها باید به صورت ارگانیک همانطور که فیلمنامه حکم می کند ظاهر شوند.
- برخی از مونولوگ ها برای معرفی شخصیت ها استفاده می شوند ، در حالی که برخی از فیلمنامه ها از مونولوگ ها استفاده می کنند تا به یک شخصیت ضمنی اجازه دهند ناگهان صحبت کند و احساس مخاطب را نسبت به آنها تغییر دهد.
- به طور کلی ، زمان مناسبی در فیلمنامه برای استفاده از مونولوگ در لحظات تغییر است ، زمانی که یک شخصیت باید چیزی را به شخصیت دیگر نشان دهد.
مرحله 3. تفاوت بین یک مونولوگ و یک تکواژ را بیاموزید
برای یک مونولوگ واقعی ، شخصیت دیگری باید برای شنیدن سخنرانی حضور داشته باشد. در غیر این صورت ، تک نویسی است. تکنوازی یک تکنیک کلاسیک است که معمولاً در درام معاصر استفاده نمی شود ، اما هنوز هم گاهی در نمایش های یک نفره و تئاتر تجربی استفاده می شود.
مونولوگ های داخلی یا صداگذاری بر روایت دسته بندی متفاوتی از نمایش هستند که بیشتر برای تماشاگران دراماتیک است تا یک مونولوگ. مونولوگ ها باید حضور شخصیت های دیگری را که عمل را می شنوند ، فرض کنند ، و تعامل مهمی را ارائه دهند که می تواند سوخت و یا هدف مونولوگ باشد
مرحله 4. همیشه از مونولوگ ها برای نشان دادن تغییر در یک شخصیت استفاده کنید
یک فرصت خوب برای یک مونولوگ در هر زمان است که شخصیتی دچار تغییر قابل توجهی در نگرش یا نگرش شود. اجازه دادن به آنها برای باز شدن و نشان دادن تنش درونی خود ، برای خواننده و طرح مفید است.
- حتی اگر شخصیت به طور قابل توجهی تغییر نکند ، شاید تصمیم آنها برای صحبت کردن به خودی خود تغییری باشد. هنگامی که به درستی به کار گرفته شود ، شخصیت ضمنی به سمت یک مونولوگ طولانی آشکار می شود. چرا آنها الان صحبت کردند؟ این چگونه احساس ما را نسبت به آنها تغییر می دهد؟
- اجازه دهید شخصیت در هنگام صحبت کردن در طول مونولوگ خود تغییر کند. اگر شخصیتی با عصبانیت شروع به کار کند ، ممکن است برای او جالب باشد که به هیستریک یا خنده ختم شود. اگر آنها شروع به خندیدن کنند ، شاید در نهایت متفکر شوند. از مونولوگ به عنوان ظرف تغییر استفاده کنید.
مرحله 5. ابتدا ، وسط و پایان را به مونولوگ خود بدهید
اگر قرار است بقیه داستان را برای توقف موقت اختصاص دهید تا اجازه دهید یک شخصیت به طور طولانی صحبت کند ، می توان گفت که نوشتار نیز باید مانند سایر قطعات نوشته شده دارای ساختار باشد. اگر داستان است ، باید قوس داشته باشد. اگر فحاشی است ، باید به چیز دیگری تبدیل شود. اگر این اعتراض است ، باید در طول ادعای خود از قبل قد علم کند.
- شروع یک مونولوگ خوب مخاطب و دیگر شخصیت ها را جذب می کند. ابتدا باید نشان دهد که اتفاق مهمی در حال رخ دادن است. مانند هر دیالوگ خوب ، نباید با "Hellos" و "How ares" فضا را پخش یا هدر دهید. سر اصل مطلب.
- در وسط ، مونولوگ باید به اوج برسد. آن را در حداکثر ارتفاع خود بسازید و سپس آن را پایین بیاورید تا تنش کاهش یابد و اجازه دهید مکالمه بین شخصیت ها به طور کامل ادامه یابد یا به پایان برسد. این جایی است که جزئیات خاص ، درام و مماس در مونولوگ رخ می دهد.
- پایان باید گفتار یا داستان را به نمایشنامه مورد نظر بازگرداند. پس از تمرکز بر شکست ها و خستگی های خود ، سخنرانی دلخراش رندی رم در دخترش در "کشتی گیر" به پایان می رسد ، "من فقط نمی خواهم از من متنفر باشی ، خوب؟" تنش مونولوگ برطرف می شود و صحنه بر روی آن نکته نهایی به پایان می رسد.
روش 2 از 3: نمایشی
مرحله 1. صدای شخصیت را پیدا کنید
وقتی بالاخره به صحبت های بلند شخصیت می شنویم ، شنیدن صدایی که شخصیت از آن استفاده می کند و شیوه ای که آنها صحبت می کنند ، جای تعجب ندارد. اگر هنگام نوشتن صدای آنها را کشف می کنید ، آن را در یک مونولوگ طولانی و مهم کشف نکنید ، آن را در جاهای دیگر فیلمنامه کاوش کنید.
- متناوباً ، به عنوان یک نوشتار رایگان ، به شخصیت خود اجازه دهید تا در مورد هر تعداد از موضوعات ، صدای خود را تقویت کند. رمان بریت ایستون الیس آمریکایی روانشناس دارای بسیاری از فصل های کوتاه ارائه است که در آن شخصیت اصلی ، پاتریک ، درباره جنبه های مختلف فرهنگ مصرف کننده مونولوگ می کند: تجهیزات استریو ، موسیقی پاپ و لباس. ظاهراً الیس اینها را به عنوان طرح شخصیت نوشته و در رمان مناسب از آنها استفاده کرده است.
- پر کردن یک پرسشنامه برای شخصیت خود یا مشخصات شخصیت را در نظر بگیرید. با توجه به مواردی که لزوماً در فیلمنامه وجود ندارد (مانند انتخاب دکوراسیون اتاق شخصیت شما ، لیست پخش موسیقی آنها ، برنامه های صبحگاهی آنها و غیره) به شخصیت فکر کنید.
مرحله 2. از تن های مختلف استفاده کنید
یک مونولوگ که از یک مکان شروع می شود و به نقطه ای کاملاً متفاوت ختم می شود ، تنش را دراماتیک تر ، شخصیت ها را جذاب تر و فیلمنامه شما را بسیار بهتر می کند. یک مونولوگ خوب باید خنده دار ، هولناک و لمس کننده باشد و به هیچ وجه به هیچ احساسی اشاره نکند.
در فیلم Good Will Hunting ، شخصیت مت دیمون دارای یک مونولوگ عالی است که در آن او یک دانشجوی هاروارد تندرو را در یک نوار به یک درجه پایین می برد. در حالی که طنز و پیروزی در مونولوگ وجود دارد ، یک غم و عصبانیت عمیق نیز وجود دارد که در کلمات او محسوس است
مرحله 3. از داستان ها برای ساختن شخصیت استفاده کنید
مونولوگ ها می توانند فرصتی عالی برای توقف طرح اصلی داستان باشند و به شخصیت اصلی اجازه دهند چیزی را در گذشته خود فاش کند ، حکایتی یا کمی "پیشینه" درباره خود بگوید. وقتی یک داستان روشن کننده یا شگفت انگیز به خوبی و در زمان مناسب انجام شود ، رنگ و بافتی به داستان اصلی می بخشد و راه دیگری را برای دیدن طرح در دست به ما می دهد.
داستان کوئینت درباره زنده ماندن از فاجعه USS Indianapolis لایه های عمیقی از شخصیت او را در اختیار ما قرار می دهد. او جلیقه نجات نمی پوشد زیرا او را به یاد ضربه می اندازد. داستان لزوماً طرح را به جلو نمی برد ، اما به کوینت که اساساً تا آن زمان در داستان یک کهن الگوی ماچو بود ، عمق و حساسیت فوق العاده ای می بخشد
مرحله 4. از علامت تعجب کم استفاده کنید
درام و تنش را با "فریاد زدن" اشتباه نگیرید. هیچ کس نمی خواهد نمایشنامه یا فیلمی را ببیند که همه در آن دائماً بر سر یکدیگر فریاد می زنند ، بنابراین یادگیری کارکردن در حد احساسی لحظات نمایشی ، ترفند واقعی ایجاد تنش و اجتناب از تندی نویسندگان بی تجربه است که در حال نوشتن دعوا هستند.
دعواهای واقعی یک غلتک است. مردم خسته می شوند و نمی توانند آشفتگی داخلی خود را بیش از یک جمله فریاد بزنند. در صورت مشکوک بودن به جوش آمدن کسی ، اما از تنش بیشتر خودداری کنید و تنش را بیشتر احساس کنید
مرحله 5. اجازه دهید سکوت نیز صحبت کند
این می تواند برای نویسندگانی که تازه شروع به نوشتن بیش از حد کرده اند وسوسه انگیز باشد. برای ایجاد درام ، اغلب وسوسه انگیز است که شخصیت های زیاد ، صحنه های زیاد و کلمات زیاد اضافه کنید. عقب نشینی را تمرین کنید و اجازه دهید تنها ضروری ترین اجزای گفتار به کار گرفته شوند ، به ویژه در یک مونولوگ. ناگفته چه خبر است؟
به برخی از خطبه های مونولوگ نمایشنامه/فیلم تردید نگاه کنید. وقتی کشیش در مورد "شایعات" موعظه می کند ، بسیاری از جزئیات خاص وجود دارد که به دلیل اینکه او در مقابل یک جماعت کامل از مردم قرار دارد ، از بین می رود. با این حال ، پیام به راهبه ای که با او درگیر است ، اشاره شده و قابل لمس است
روش 3 از 3: کمدی
مرحله 1. سعی کنید یک مونولوگ دراماتیک را برای کمدی جلوه دهید
چگونه می توانید یکی از مونولوگ های پاچینو را از بوی زن بازنویسی کنید تا کمدی شود؟ اگر مجبور باشید داستان کوئینت را به گونه ای بازنویسی کنید که نشان دهید او ممکن است یک دروغگو باشد؟ کمیک نویسی دشوار است زیرا ارتباط بسیار کمی با محتوای نوشته و بیشتر به ارائه آنها دارد.
- به عنوان یک تمرین ، سعی کنید مونولوگ های "عصبانی" را بازنویسی کنید تا آنها را برای طنز بازی دهید. کمدی و درام مرزهای مشترکی دارند و این کار را بیش از آنچه به نظر می رسد انجام می دهند.
- گابریل دیویس یک نمایشنامه نویس مدرن با استعداد فوق العاده در طنز و سناریوهای شوخ با طنز در آنها است. زنی که اوراق طلاقش را می خورد؟ مردی که تصمیم می گیرد در 26 سالگی میتسوا داشته باشد؟ بررسی. استفاده مکرر او از مونولوگ ها را برای اثر کمدی بررسی کنید.
مرحله 2. پیچیدگی را هدف بگیرید
یک مونولوگ خوب لزوماً خنده دار یا جدی نخواهد بود. همانطور که می خواهید سطح عصبانیت یک صحنه مبارزه را تغییر دهید ، قرار دادن محتوای خنده دار در موقعیت غم انگیز درام را با خنده ترش می کند و به مخاطب کمک می کند تا چیز پیچیده ای را احساس کند. کمدی خوب همین کار را می کند.
فیلمهای مارتین اسکورسیزی اغلب به خاطر ترکیب لحظات بسیار خنده دار با لحظات پرتنش شناخته می شوند. مونولوگ های جیک لاموتا هنگام آماده شدن برای روی صحنه در Raging Bull همزمان طنزآمیز و دلخراش هستند
مرحله 3. آن را خنده دار کنید ، نه احمقانه
مونولوگ های موفق کمیک عموماً شامل طنز توالت یا عملکردهای بدنی نمی شوند ، مگر اینکه جنبه های دیگر درام به نحوی آن را دیکته کنند. ایجاد حس کنایه ، طعنه و نوعی پیچیدگی در طنز ، آن را برای مخاطبان عام بسیار موفق تر و جالب تر خواهد کرد.
مرحله 4. از یک قطب به قطب دیگر بنویسید
قبل از نوشتن یک مونولوگ ، تصمیم بگیرید که از کجا شروع می شود و کجا پایان می یابد ، حتی برای نوشتن اولین و آخرین جمله. ایده ای داشته باشید که دوست دارید مونولوگ چقدر طول بکشد و سپس فضای وسط را پر کنید. چگونه می توانید خطوط اول و آخر زیر را از یک مونولوگ بالقوه به پایان برسانید؟
- سگ شما مرده است / آن پوزخند احمقانه را از صورتت پاک کن!
- مشکل مادرت چیه؟ / من با گربه ای در اتاق به اسکایپ نمی روم.
- نصف و نیمه خداپرست کجاست؟ / فراموش کن ، فراموش کن ، فراموش کن ، من اسب را می برم.
- بیا ، فقط همین یکبار / من هرگز به کلیسا بر نمی گردم.
